روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۹۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ مَنْ يَجِبُ رَدُّ شَهَادَتِهِ وَ مَنْ يَجِبُ قَبُولُ شَهَادَتِه

روي مسمع كردين عن ابي عبد الله ع :

وَ فِي أَرْبَعَةٍ شَهِدُوا عَلَى رَجُلٍ بِالزِّنَا فَرُجِمَ ثُمَّ رَجَعَ أَحَدُهُمْ وَ قَالَ شَكَكْتُ فِي شَهَادَتِي قَالَ عَلَيْهِ اَلدِّيَةُ قَالَ قُلْتُ فَإِنَّهُ قَالَ شَهِدْتُ عَلَيْهِ مُتَعَمِّداً قَالَ يُقْتَلُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۴

مسمع بن عبد الملك كردين از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرده كه پرسيدم در باره چهار تن كه شهادت داده‏اند مردى زنا كرده است و آن مرد را رجم كردند، سپس يكى از شاهدها از شهادتش برگشت و گفت: من يقين نداشتم بلكه بگمانم چنين بود، فرمود: بر آن شاهد كه برگشته ديه مقتول واجب شده است و اگر گفت: عمدا بدروغ شهادت داده‏ام، بايد قصاص شود.