روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۹۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي فضاله عن ابان عن رجل عن ابي عبد الله ع قال :

وَ سَأَلْتُهُ‏ كَيْفَ يَكُونُ اَلرَّهْنُ بِمَا فِيهِ‏ إِنْ كَانَ حَيَوَاناً أَوْ دَابَّةً أَوْ فِضَّةً أَوْ مَتَاعاً فَأَصَابَهُ حَرِيقٌ أَوْ لُصُوصٌ فَهَلَكَ مَالُهُ أَوْ نَقَصَ مَتَاعُهُ وَ لَيْسَ لَهُ عَلَى مُصِيبَتِهِ بَيِّنَةٌ قَالَ إِذَا ذَهَبَ مَتَاعُهُ كُلُّهُ فَلَمْ يُوجَدْ لَهُ شَيْ‏ءٌ فَلاَ شَيْ‏ءَ عَلَيْهِ قَالَ وَ إِنْ قَالَ ذَهَبَ مِنْ بَيْنِ مَالِي وَ لَهُ مَالٌ فَلاَ يُصَدَّقُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۲۶

ابان بن عثمان گويد: مردى نقل كرد كه من از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: حكم رهن در دست مرتهن چيست در صورتى كه حيوان، يا چهار پا، يا نقره، يا متاع ديگر باشد و آتش بگيرد يا دزدان آن را بربايند و مال رهن تلف شود يا متاع آن نقصان پذيرد، و در اين پيش آمد، گواه و بيّنه نداشته باشد بايد چه كند؟ فرمود: چنانچه همه دارائى او از دست رفته و چيزى براى او باقى نمانده مسئوليّتى ندارد (و حقّش بر ذمّه راهن باقى است) و چنانچه مدّعى است كه در ميان دارائى او تنها رهن تلف شده از وى پذيرفته نيست جز اينكه اثبات نمايد.