روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۷۱۶
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ مَعْرِفَةِ الْكَبَائِرِ الَّتِي أَوْعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهَا النَّار
روي علي بن حسان الواسطي عن عمه عبد الرحمن بن كثير عن ابي عبد الله ع قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۷۱۵ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۷۱۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۰
على بن حسّان از عمويش عبد الرّحمن بن كثير نقل كرده كه امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا معاصى كبيره هفت است و حكم آن براى ما خانواده پيغمبر (ص) و در ما نازل گشته و مردم همه آنها را نسبت بما حلال شمردند، اوّل آنها شرك بخداوند بزرگ است، و كشتن كسى كه خداوند قتل او را حرام كرده است، و خوردن مال يتيم، و عقوق والدين، نسبت بد و فحش بپاكدامنان، و فرار از ميدان جنگ، و انكار حقوق اهل بيت، امّا شرك بخداوند بزرگ، پس خداوند در باره ما نازل فرمود آنچه را كه نازل كرده است و رسول خدا در باره ما سفارش كرد آنچه سفارش فرمود، و اين قوم در باره ما خدا و رسول او را در باره سفارشى كه نسبت بما كردند عملا تكذيب نمودند. و امّا قتل نفسى كه خداوند آن را حرام كرده است در باره حسين بن على عليهما السّلام و يارانش اجرا كردند، و امّا اكل مال يتيم، حقّ ما را در بيت المال بردند و بديگران دادند، و امّا عقوق والدين پس خداوند در كتاب خود فرموده النَّبِيُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ پس اينان رسول خدا را در باره اولادش بخشم آوردند و ناراضى و رنجيدهاش ساختند و نيز زوجهاش خديجه را در باره ذريّهاش ناراحت و خشمگين كردند، و امّا نسبت زشت و فحش رسما در منابر فاطمه عليهما السّلام را تكذيب كردند، و امّا فرار از جنگ، با على عليه السّلام از روى طوع و رغبت بيعت كردند سپس او را رها كرده و با دشمن تنها گذاشتند، و امّا انكار حقّ ما پس اين چيزى نيست كه در باره آن اختلاف كرده باشند.