روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۲۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و في روايه ابي خديجه عن ابي عبد الله ع :

أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْزَلَهُ‏ لآِدَمَ ع‏ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ وَ كَانَ‏ دُرَّةً بَيْضَاءَ فَرَفَعَهُ اَللَّهُ تَعَالَى إِلَى اَلسَّمَاءِ وَ بَقِيَ أُسُّهُ وَ هُوَ بِحِيَالِ هَذَا اَلْبَيْتِ‏ يَدْخُلُهُ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ لاَ يَرْجِعُونَ إِلَيْهِ أَبَداً فَأَمَرَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ إِبْرَاهِيمَ‏ وَ إِسْمَاعِيلَ ع‏ بِبُنْيَانِ‏ اَلْبَيْتِ‏ عَلَى اَلْقَوَاعِدِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۲

و در روايت ابو خديجه از امام صادق عليه السّلام آمده است كه: خداى عزّ و جلّ آن را از بهشت براى آدم عليه السّلام فرو فرستاد، و آن، قطعه درّى سفيد بود، پس خداى تعالى آن را به آسمان بالا برد، و پايه آن بجاى ماند، و آن در ازاء اين بيت بود، و هر روز هفتاد هزار فرشته به آن داخل ميشوند، كه هرگز به آن برنميگردند. پس خداوند عزّ و جلّ ابراهيم و اسماعيل عليهما السّلام را مأمور ساخت تا بيت را روى آن پايه‏ها بنا كنند.