روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي عمرو بن خالد عن ابي جعفر ع قال :

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يَصُومُ‏ شَعْبَانَ‏ وَ شَهْرَ رَمَضَانَ‏ يَصِلُهُمَا وَ يَنْهَى اَلنَّاسَ أَنْ يَصِلُوهُمَا وَ كَانَ يَقُولُ هُمَا شَهْرُ اَللَّهِ وَ هُمَا كَفَّارَةٌ لِمَا قَبْلَهُمَا وَ مَا بَعْدَهُمَا مِنَ اَلذُّنُوبِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱۴

و عمرو بن خالد از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شعبان و ماه رمضان را پيوسته بيكديگر روزه مى‏داشت، و مردم را از پيوستن آن دو نهى مى‏فرمود. آن دو، ماه خدايند، و آن دو كفاره گناهان قبل و بعد خويشند.فرمايش حضرت باقر عليه السّلام كه فرمود: «رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله مردم را از وصل كردن روزه دو ماه شعبان و رمضان نهى فرمود». استفهام انكارى است و بر سبيل اخبار نيست و مانند اين است كه مى‏فرمايد: آيا او خود روزه مى‏دارد و ديگران را نهى مى‏كند؟! پس هر كس بخواهد وصل كند و هر كس بخواهد فصل (يعنى ميان اين دو ماه يك روز يا بيشتر روزه نگيرد يا افطار كند). و دليل صدق آن: