روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۸۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْخَوْفِ وَ الْمُطَارَدَةِ وَ الْمُوَاقَفَةِ وَ الْمُسَايَفَة

و سمعت شيخنا محمد بن الحسن رضي الله عنه يقول :

رُوِّيتُ‏ أَنَّهُ سُئِلَ‏ اَلصَّادِقُ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذََا ضَرَبْتُمْ فِي اَلْأَرْضِ‏ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنََاحٌ أَنْ تَقْصُرُوا مِنَ اَلصَّلاََةِ إِنْ خِفْتُمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ‏ اَلَّذِينَ كَفَرُوا فَقَالَ هَذَا تَقْصِيرُ ثَانٍ‏ وَ هُوَ أَنْ‏ يَرُدَّ اَلرَّجُلُ رَكْعَتَيْنِ إِلَى رَكْعَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۴۸

و من از شيخ و استادمان محمّد بن الحسن- كه خداوند از او راضى باشد- شنيدم كه ميفرمود: روايتى بمن رسيده كه از امام صادق عليه السّلام سؤال كردند در مورد تفسير فرمايش خداوند عزّ و جلّ در آيه «وَ إِذا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ‏- الآية» (كه معنى آن اينست: و هر گاه روانه شديد و سفر كرديد در زمين، حرجى بر شما نيست كه نماز را شكسته بخوانيد اگر ميترسيد كه كافران بشما گزند و آسيب رسانند) آن حضرت فرمود: اين آيه تقصير دوّم را بيان ميفرمايد (يعنى تقصير اوّل براى سفر و تقصير دوم براى خوف و آن بدين نحو است كه شخص دو ركعت را (كه‏ خود شكسته‏شده چهار ركعت است) به يك ركعت كوتاه مى‏كند. و آن حديث كه براى استادمان روايت شده خبريست كه حريز از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است.