روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۷۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا

و روي عبد الرحمن بن الحجاج عن ابي الحسن ع :

فِي رَجُلٍ صَلَّى فِي جَمَاعَةٍ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ فَلَمَّا رَكَعَ اَلْإِمَامُ اَلْجَأَهُ اَلنَّاسُ إِلَى جِدَارٍ أَوْ أُسْطُوَانَةٍ فَلَمْ يَقْدِرْ عَلَى أَنْ يَرْكَعَ وَ لاَ أَنْ يَسْجُدَ حَتَّى يَرْفَعَ اَلْقَوْمُ رُءُوسَهُمْ أَ يَرْكَعُ ثُمَّ يَسْجُدُ وَ يَلْحَقُ بِالصَّفِّ وَ قَدْ قَامَ اَلْقَوْمُ أَمْ كَيْفَ يَصْنَعُ فَقَالَ يَرْكَعُ وَ يَسْجُدُ ثُمَّ يَقُومُ فِي اَلصَّفِّ وَ لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۹

و عبد الرّحمن بن حجّاج از امام كاظم عليه السّلام روايت كرده در مورد اين مسأله كه شخص در روز جمعه در نماز جمعه باشد و چون امام به ركوع رود بواسطه تنگى جاى صفوف و فشار جمعيّت مردم او را از صف بيرون كرده و به ديوار يا ستونى بچسبانند و بدين سبب او نتواند همراه جماعت ركوع كند و بسجده رود تا وقتى كه مردمان از سجده سر بردارند، آيا چنين شخصى تنها ركوع مى‏كند و سجود ميرود و به صف نمازگزاران كه برخاسته و متوجّه ركعت ديگر شده‏اند مى‏پيوندد؟ يا چكار ديگرى مى‏كند؟ امام عليه السّلام در پاسخ اين مسأله فرمود: ركوع و سجود ميكند، آنگاه برمى‏خيزد و خود را به صف مى‏رساند (و آن مقدار كه با امام مفارقت پيدا كرده و از اختيار او خارج بوده) اشكالى ندارد.