روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ أَحْكَامِ السَّهْوِ فِي الصَّلَاة

و روي علي بن نعمان الرازي انه قال :

كُنْتُ مَعَ أَصْحَابٍ لِي فِي سَفَرٍ وَ أَنَا إِمَامُهُمْ فَصَلَّيْتُ بِهِمُ اَلْمَغْرِبَ فَسَلَّمْتُ فِي اَلرَّكْعَتَيْنِ اَلْأَوَّلَتَيْنِ فَقَالَ أَصْحَابِي إِنَّمَا صَلَّيْتَ بِنَا رَكْعَتَيْنِ فَكَلَّمْتُهُمْ وَ كَلَّمُونِي فَقَالُوا أَمَّا نَحْنُ فَنُعِيدُ فَقُلْتُ لَكِنِّي لاَ أُعِيدُ وَ أُتِمُّ بِرَكْعَةٍ فَأَتْمَمْتُ بِرَكْعَةٍ ثُمَّ سِرْنَا وَ أَتَيْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ وَ ذَكَرْتُ لَهُ اَلَّذِي كَانَ مِنْ أَمْرِنَا فَقَالَ لِي أَنْتَ أَصْوَبُ مِنْهُمْ فِعْلاً إِنَّمَا يُعِيدُ مَنْ لاَ يَدْرِي مَا صَلَّى

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۴۲

علىّ بن نعمان رازى گفت: من با دوستانم در سفرى بودم و در نماز بر ايشان امامت ميكردم شبى نماز مغرب را با آنان بجاى مى‏آوردم و سهوا در دو ركعتى سلام نماز را دادم، ياران گفتند دو ركعت نماز كردى، و من با ايشان سخن گفتم و ايشان نيز با من، و گفتند: ما نماز خود را اعاده مى‏كنيم، من در دل گفتم: نه من اعاده نميكنم ولى آن نماز ناتمام را به خواندن يك ركعت تمام مى‏كنم، و يك ركعت بجا آوردم، سپس بسفر ادامه داديم تا خدمت امام صادق عليه السّلام رسيدم و ماجرا را براى آن حضرت گفتم، امام عليه السّلام فرمود: آنچه تو كردى درست‏تر از آنچه ايشان كردند بود، و فرمود: آنچه تو كرده درست‏تر از آنچه ايشان كردند بود، و فرمود: آن كس اعاده مى‏كند كه نداند چند ركعت خوانده است.