روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۷۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْمَوَاضِعِ الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا

و سال علي بن مهزيار ابا الحسن الثالث ع :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَصِيرُ فِي اَلْبَيْدَاءِ فَتُدْرِكُهُ صَلاَةٌ فَرِيضَةٌ فَلاَ يَخْرُجُ مِنَ اَلْبَيْدَاءِ حَتَّى يَخْرُجَ وَقْتُهَا كَيْفَ يَصْنَعُ بِالصَّلاَةِ وَ قَدْ نُهِيَ أَنْ يُصَلِّيَ بِالْبَيْدَاءِ فَقَالَ يُصَلِّي فِيهَا وَ يَتَجَنَّبُ قَارِعَةَ اَلطَّرِيقِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۷

علىّ بن مهزيار از امام هادى عليه السّلام سؤال كرد: هر گاه شخصى در بيداء (صحراء) باشد و وقت نماز فريضه فرا رسد، و اگر بخواهد از بيداء خارج شود وقت نماز فوت مى‏شود يا وقت بآخر ميرسد، اين شخص با نماز چه كند در صورتى كه نماز خواندن در بيداء را نهى كرده‏اند؟ فرمود: همان جا نماز بخواند، البتّه نه در وسط راه يا جادّه (بلكه در يكى از دو طرف راه).