روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۶۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّيَمُّم

و سال محمد بن حمران النهدي و جميل بن دراج ابا عبد الله ع :

عَنْ إِمَامِ قَوْمٍ أَصَابَتْهُ جَنَابَةٌ فِي اَلسَّفَرِ وَ لَيْسَ مَعَهُ مِنَ اَلْمَاءِ مَا يَكْفِيهِ لِلْغُسْلِ أَ يَتَوَضَّأُ بَعْضُهُمْ وَ يُصَلِّي بِهِمْ فَقَالَ لاَ وَ لَكِنْ يَتَيَمَّمُ اَلْجُنُبُ وَ يُصَلِّي بِهِمْ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ اَلتُّرَابَ طَهُوراً كَمَا جَعَلَ اَلْمَاءَ طَهُوراً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۴۴

و محمّد بن حمران النّهدي و جميل بن درّاج از امام صادق (ع) سؤال كردند: پيشنماز گروهى كه در سفر جنب شود و همراه خود آنقدر آب نداشته باشد كه براى غسل او كافى باشد آيا ميتواند يكى ديگر از آن جماعت وضو بگيرد و به عنوان امام با آنان نماز بخواند؟ آن حضرت فرمود: نه، بلكه همان جنب تيمّم كند و با ايشان نماز بخواند همانا خداوند عزّ و جلّ خاك را پاك‏كننده قرار داده، همان گونه كه آب را پاك‏كننده ساخته است.