روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۲۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ صِفَةِ غُسْلِ الْجَنَابَة

و روي في حديث اخر :

إِنْ كَانَ قَدْ رَأَى بَلَلاً وَ لَمْ يَكُنْ بَالَ فَلْيَتَوَضَّأْ وَ لاَ يَغْتَسِلْ‏ إِنَّمَا ذَلِكَ مِنَ اَلْحَبَائِلِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۶

و در حديث ديگرى آمده است كه اگر ترى مشاهده كند و بول هم نكرده باشد پس بايد وضو بگيرد و غسل نكند زيرا آن آب از حبائل (رگهاى پشت) مى‏آيد. گرد آورنده و نويسنده اين كتاب شيخ صدوق گويد: اعاده و دوباره غسل كردن اصل است كه همواره بدان عمل بايد كرد و خبر دوّم مشعر بر وضو گرفتن بر سبيل رخصت بيان شده است. (مراد آنست كه حكم غسل اساسى است و حكم ترك آن در مواقع ضرورت ميباشد و يا حكم اوّل بر سبيل اولويّت و ثانى بر جواز ترك آن).