روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۹
آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة
حميد بن زياد عن الحسن بن محمد الكندي عن احمد بن عديس عن ابان بن عثمان عن ابي الصباح قال :
| الکافی جلد ۸ ش ۳۸ | حدیث | الکافی جلد ۸ ش ۴۰ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۱۷
ابى الصباح گويد: من شنيدم (مردم) سخنى را از رسول خدا (ص) و امير المؤمنين عليه السّلام و ابن مسعود نقل ميكنند، پس بنزد امام صادق عليه السّلام رفتم و آن را بر آن حضرت عرضه كردم، فرمود: (آرى) اين سخن رسول خدا (ص) است و آن را مىشناسم، (و آن اين بود كه) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده: شخص بدبخت در شكم مادرش بدبخت است، و سعادتمند كسى است كه بديگران پند گيرد، و زيركترين اشخاص مرد با تقوى و پرهيزكار است، و احمقترين احمقان شخص بزهكار و فاجر است. و بدترين نقلها نقل كردن دروغ است، و بدترين كارها بدعتها است، و كورترين كوريها كورى دل است، و بدترين پشيمانيها پشيمانى روز قيامت است، و بزرگترين خطاها در پيشگاه خدا زبان دروغگو است، و بدترين كسبها كسب ربوى (و بدست آوردن مال از ربا) است و بدترين خوراكها خوردن مال يتيم است، و بهترين زيورها زيور مرد است برفتن راه درست با داشتن ايمان، و (نيز براه درست رفتن) بهترين چيزى است كه در اختيار او است (كه او را از بردگى شهوت بيرون آرد) و موجب قوام و صلاح سرانجام كارهاى او است (اين معنى روى آن است كه «واو» در جمله «و قوام خواتيمه» جزء روايت باشد، و محتمل است- چنانچه مجلسى (ره) گفته:- «واو» را نساخ افزوده باشند) و هر كه (در كار خود) پيرو شهوتطلبى باشد خداوند دروغش را بشنواند (مجلسى (ره) در معناى اين جمله چند وجه گفته كه از آن جمله است: هر كه عمل صالحى را در پنهانى انجام دهد و سپس آن را براى خودنمائى و اطلاع يافتن مردم آشكار كند خداوند غرض او را بگوش مردم برساند و براى مردم آشكار سازد كه غرض اين شخص از اين كار خود نمائى بوده و عملش خالص براى حق نبوده است). و هر كه بكار دنيا سرگرم شود بدان درماند (و مطلوب خود را از آن دريافت نكند) و هر كه بلا (و فوائد و منافع و پاداش آن را) بداند بر آن شكيبائى ورزد، و هر كه آن را (و منافع و پاداشش را) نداند از آن بترسد و تن بدان ندهد، شك و ترديد (در اصول دين) كفر است، و هر كه گردنفرازى و تكبر كند خدايش پست كند، و هر كه فرمانبردارى شيطان كند نافرمانى خدا را كرده و هر كه نافرمانى خدا كند خدايش او را عذاب كند، و هر كه سپاسگزارى كند خدا بر او بيفزايد، و هر كه بر بلاى سخت شكيبا باشد خدايش كمك كند، و هر كه بر خدا توكل كند خدايش او را بس باشد. خداى را بخاطر خوشنودى و رضايت يكى از خلقش بخشم نياوريد، و بهيچ يك از خلق خدا (بوسيله نافرمانى خدا) تقرب نجوئيد كه از خدا دور شويد، زيرا ميان خداى عز و جل و هيچ يك از خلق او خصوصيتى وجود ندارد كه بدان وسيله خيرى بدو رساند و يا شرى را از او دفع كند جز بوسيله اطاعت كردن او و پيروى از آنچه موجب خوشنودى او است، و براستى كه اطاعت خدا وسيله رسيدن و كامياب شدن بهر خيرى است كه جستجو شود، و سبب نجات و رهائى از هر شرى است كه از آن پرهيز گردد، و براستى كه خداى عز و جل نگاه دارد هر كه را كه از او فرمانبردارى كند، و نگاهدارى نكند از كسى كه نافرمانيش كند، و كسى كه از خداى عز و جل بگريزد گريزگاهى ندارد، و همانا فرمان خدا نازل شود و گر چه آفريدگانش خوش نداشته باشند، و هر آنچه آمدنى است نزديك است (مانند مرگ و برزخ و قيامت). آنچه خدا خواهد باشد و آنچه را نخواهد نباشد پس كمك كنيد بنيكى و پرهيزكارى و ببدكارى و تجاوز كمك ندهيد و از خدا بترسيد كه خداوند سخت كيفر است.
حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى, ۱۱۵
ابو الصباح مىگويد: سخنى شنيدم كه از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و از على و از ابن مسعود نقل مىشده و من آن را بر امام صادق عليه السّلام عرضه داشتم. آن حضرت عليه السّلام فرمود: اين سخن پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم است و من آن را مىشناسم. فرمود: پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرموده است: نگون بخت كسى است كه در شكم مادرش نگون بخت باشد و نيكبخت آن است كه از ديگرى پند پذيرد، زيركترين زيركها، شخص پرهيزكار است و احمقترين احمقها، شخص تبهكار، و بدترين نقل، نقل سخن دروغ است، و بدترين امور آن است كه بدعت شود، و بدترين كورىها كورى دل است، و سختترين پشيمانى پشيمانى روز قيامت است، و بزرگترين خطا نزد خدا زبان دروغ پرداز است، و بدترين كسب، كسب ربا و بدترين خوردن، خوردن مال يتيم، و بهترين زيور مرد، به راه راست رفتن است از روى ايمان، و كاملترين آزادى، استوارى و به جا بودن انجام كارهاست، و هر كه شهرت طلب باشد و كارى را براى آن به جاى آورد، خداوند دروغ او را به گوش همگنان رساند، و هر كه دنيا را دوست بدارد از آن درماند، و هر كه آزمون را درك كند بر آن شكيبايى ورزد، و هر كه آن را نشناسد به سختى گرفتار آيد. شكّ و ترديد، كفر است، و هر كه استكبار ورزد خداوند او را پست گرداند، و هر كه از شيطان فرمان برد خدا را سركشى كرده است، و هر كه خدا را سركشى كند خداوند او را عذاب كند، و هر كه خدا را سپاس بگزارد خداوند بر نعمت او بيفزايد، و هر كه بر مصيبت شكيب ورزد خداوند ياريش رساند، و هر كه بر خداى توكّل جويد پس همو وى را بسنده باشد. براى به دست آوردن خشنودى هيچ كس خداى را به خشم نياوريد، و به هيچ يك از خلايقش نزديكى مجوييد كه از خدا دورى يابيد. همانا خداوند سبحان با هيچ يك از خلايقش پيوندى ندارد كه بدو خير رساند يا از او بدى را بگرداند مگر همان فرمان بردن از او و پيروى از آنچه خشنودى او در آن است. و همانا فرمانبرى از خدا كاميابى براى هر چيزى است كه خواسته شود و نجات از هر شرّى است كه از آن پرهيز شود. همانا خداوند سبحان هر كه را از او فرمان برد، حفظ كند و هر كه را از او سركشى كند حفظ نكند، و گريزنده از خدا گريز گاهى نيابد، و فرمان الهى نازل مىگردد اگر چه خلايق را خوش نيابد، و زود است زمان آنچه قرار است بيايد. آنچه خدا خواهد شود و آنچه خدا نخواهد نشود، پس بر نيكى و تقوا هميارى كنيد و بر گناه و تجاوز كمكى نكنيد و از خدا بپرهيزيد كه او سخت كيفر است.
