روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۹

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

حميد بن زياد عن الحسن بن محمد الكندي عن احمد بن عديس عن ابان بن عثمان عن ابي الصباح قال :

سَمِعْتُ كَلاَماً يُرْوَى عَنِ‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ وَ عَنْ‏ عَلِيٍّ ع‏ وَ عَنِ‏ اِبْنِ مَسْعُودٍ فَعَرَضْتُهُ عَلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَالَ هَذَا قَوْلُ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ أَعْرِفُهُ قَالَ قَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلشَّقِيُّ مَنْ شَقِيَ‏ فِي بَطْنِ أُمِّهِ وَ اَلسَّعِيدُ مَنْ وُعِظَ بِغَيْرِهِ وَ أَكْيَسُ اَلْكَيْسِ اَلتُّقَى وَ أَحْمَقُ اَلْحُمْقِ اَلْفُجُورُ وَ شَرُّ اَلرَّوِيِّ رَوِيُّ اَلْكَذِبِ وَ شَرُّ اَلْأُمُورِ مُحْدَثَاتُهَا وَ أَعْمَى اَلْعَمَى‏ عَمَى اَلْقَلْبِ وَ شَرُّ اَلنَّدَامَةِ نَدَامَةُ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ أَعْظَمُ اَلْخَطَايَا عِنْدَ اَللَّهِ لِسَانُ اَلْكَذَّابِ وَ شَرُّ اَلْكَسْبِ كَسْبُ اَلرِّبَا وَ شَرُّ اَلْمَآكِلِ أَكْلُ مَالِ اَلْيَتِيمِ وَ أَحْسَنُ اَلزِّينَةِ زِينَةِ اَلرَّجُلِ هَدْيٌ حَسَنٌ مَعَ إِيمَانٍ وَ أَمْلَكُ أَمْرِهِ بِهِ وَ قِوَامُ‏ خَوَاتِيمِهِ وَ مَنْ يَتَّبِعِ اَلسُّمْعَةَ يُسَمِّعِ اَللَّهُ بِهِ اَلْكَذِبَةَ وَ مَنْ يَتَوَلَّ اَلدُّنْيَا يَعْجِزْ عَنْهَا وَ مَنْ يَعْرِفِ اَلْبَلاَءَ يَصْبِرْ عَلَيْهِ‏ وَ مَنْ لاَ يَعْرِفْهُ يَنْكُلْ وَ اَلرَّيْبُ‏ كُفْرٌ وَ مَنْ يَسْتَكْبِرْ يَضَعْهُ اَللَّهُ وَ مَنْ يُطِعِ اَلشَّيْطَانَ يَعْصِ اَللَّهَ وَ مَنْ يَعْصِ اَللَّهَ يُعَذِّبْهُ اَللَّهُ وَ مَنْ يَشْكُرْ يَزِيدُهُ اَللَّهُ وَ مَنْ يَصْبِرْ عَلَى اَلرَّزِيَّةِ يُعِنْهُ اَللَّهُ وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اَللَّهِ فَحَسْبُهُ اَللَّهُ لاَ تُسْخِطُوا اَللَّهَ بِرِضَا أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ وَ لاَ تَقَرَّبُوا إِلَى أَحَدٍ مِنَ اَلْخَلْقِ تَتَبَاعَدُوا مِنَ اَللَّهِ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَ‏ لَيْسَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَحَدٍ مِنَ اَلْخَلْقِ شَيْ‏ءٌ يُعْطِيهِ بِهِ خَيْراً وَ لاَ يَدْفَعُ بِهِ عَنْهُ شَرّاً إِلاَّ بِطَاعَتِهِ وَ اِتِّبَاعِ مَرْضَاتِهِ وَ إِنَّ طَاعَةَ اَللَّهِ نَجَاحٌ‏ مِنْ كُلِّ خَيْرٍ يُبْتَغَى‏ وَ نَجَاةٌ مِنْ كُلِّ شَرٍّ يُتَّقَى وَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ ذِكْرُهُ يَعْصِمُ مَنْ أَطَاعَهُ وَ لاَ يَعْتَصِمُ بِهِ مَنْ عَصَاهُ وَ لاَ يَجِدُ اَلْهَارِبُ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَهْرَباً وَ إِنَّ أَمْرَ اَللَّهِ نَازِلٌ‏ وَ لَوْ كَرِهَ اَلْخَلاَئِقُ وَ كُلُّ مَا هُوَ آتٍ‏ قَرِيبٌ مَا شَاءَ اَللَّهُ كَانَ وَ مَا لَمْ يَشَأْ لَمْ يَكُنْ فَ تَعََاوَنُوا عَلَى اَلْبِرِّ وَ اَلتَّقْوى‏ََ وَ لاََ تَعََاوَنُوا عَلَى اَلْإِثْمِ وَ اَلْعُدْوََانِ وَ اِتَّقُوا اَللََّهَ إِنَّ اَللََّهَ شَدِيدُ اَلْعِقََابِ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۱۷

ابى الصباح گويد: من شنيدم (مردم) سخنى را از رسول خدا (ص) و امير المؤمنين عليه السّلام و ابن مسعود نقل ميكنند، پس بنزد امام صادق عليه السّلام رفتم و آن را بر آن حضرت عرضه كردم، فرمود: (آرى) اين سخن رسول خدا (ص) است و آن را مى‏شناسم، (و آن اين بود كه) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده: شخص بدبخت در شكم مادرش بدبخت است، و سعادتمند كسى است كه بديگران پند گيرد، و زيرك‏ترين اشخاص مرد با تقوى و پرهيزكار است، و احمق‏ترين احمقان شخص بزهكار و فاجر است. و بدترين نقلها نقل كردن دروغ است، و بدترين كارها بدعتها است، و كورترين كوريها كورى دل است، و بدترين پشيمانيها پشيمانى روز قيامت است، و بزرگترين خطاها در پيشگاه خدا زبان دروغگو است، و بدترين كسبها كسب ربوى (و بدست آوردن مال از ربا) است و بدترين خوراكها خوردن مال يتيم است، و بهترين زيورها زيور مرد است برفتن راه درست با داشتن ايمان، و (نيز براه درست رفتن) بهترين چيزى است كه در اختيار او است (كه او را از بردگى شهوت بيرون آرد) و موجب قوام و صلاح سرانجام كارهاى او است (اين معنى روى آن است كه «واو» در جمله‏ «و قوام خواتيمه» جزء روايت باشد، و محتمل است- چنانچه مجلسى (ره) گفته:- «واو» را نساخ افزوده باشند) و هر كه (در كار خود) پيرو شهوت‏طلبى باشد خداوند دروغش را بشنواند (مجلسى (ره) در معناى اين جمله چند وجه گفته كه از آن جمله است: هر كه عمل صالحى را در پنهانى انجام دهد و سپس آن را براى خودنمائى و اطلاع يافتن مردم آشكار كند خداوند غرض او را بگوش مردم برساند و براى مردم آشكار سازد كه غرض اين شخص از اين كار خود نمائى بوده و عملش خالص براى حق نبوده است). و هر كه بكار دنيا سرگرم شود بدان درماند (و مطلوب خود را از آن دريافت نكند) و هر كه بلا (و فوائد و منافع و پاداش آن را) بداند بر آن شكيبائى ورزد، و هر كه آن را (و منافع و پاداشش را) نداند از آن بترسد و تن بدان ندهد، شك و ترديد (در اصول دين) كفر است، و هر كه گردنفرازى و تكبر كند خدايش پست كند، و هر كه فرمانبردارى شيطان كند نافرمانى خدا را كرده و هر كه نافرمانى‏ خدا كند خدايش او را عذاب كند، و هر كه سپاسگزارى كند خدا بر او بيفزايد، و هر كه بر بلاى سخت شكيبا باشد خدايش كمك كند، و هر كه بر خدا توكل كند خدايش او را بس باشد. خداى را بخاطر خوشنودى و رضايت يكى از خلقش بخشم نياوريد، و بهيچ يك از خلق خدا (بوسيله نافرمانى خدا) تقرب نجوئيد كه از خدا دور شويد، زيرا ميان خداى عز و جل و هيچ يك از خلق او خصوصيتى وجود ندارد كه بدان وسيله خيرى بدو رساند و يا شرى را از او دفع كند جز بوسيله اطاعت كردن او و پيروى از آنچه موجب خوشنودى او است، و براستى كه اطاعت خدا وسيله رسيدن و كامياب شدن بهر خيرى است كه جستجو شود، و سبب نجات و رهائى از هر شرى است كه از آن پرهيز گردد، و براستى كه خداى عز و جل نگاه دارد هر كه را كه از او فرمانبردارى كند، و نگاهدارى نكند از كسى كه نافرمانيش كند، و كسى كه از خداى عز و جل بگريزد گريزگاهى ندارد، و همانا فرمان خدا نازل شود و گر چه آفريدگانش خوش نداشته باشند، و هر آنچه آمدنى است نزديك است (مانند مرگ و برزخ و قيامت). آنچه خدا خواهد باشد و آنچه را نخواهد نباشد پس كمك كنيد بنيكى و پرهيزكارى و ببدكارى و تجاوز كمك ندهيد و از خدا بترسيد كه خداوند سخت كيفر است.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۱۵

ابو الصباح مى‏گويد: سخنى شنيدم كه از پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و از على و از ابن مسعود نقل مى‏شده و من آن را بر امام صادق عليه السّلام عرضه داشتم. آن حضرت عليه السّلام فرمود: اين سخن پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم است و من آن را مى‏شناسم. فرمود: پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرموده است: نگون بخت كسى است كه در شكم مادرش نگون بخت باشد و نيكبخت آن است كه از ديگرى پند پذيرد، زيرك‏ترين زيرك‏ها، شخص پرهيزكار است و احمق‏ترين احمق‏ها، شخص تبهكار، و بدترين نقل، نقل سخن دروغ است، و بدترين امور آن است كه بدعت‏ شود، و بدترين كورى‏ها كورى دل است، و سخت‏ترين پشيمانى پشيمانى روز قيامت است، و بزرگترين خطا نزد خدا زبان دروغ پرداز است، و بدترين كسب، كسب ربا و بدترين خوردن، خوردن مال يتيم، و بهترين زيور مرد، به راه راست رفتن است از روى ايمان، و كامل‏ترين آزادى، استوارى و به جا بودن انجام كارهاست، و هر كه شهرت طلب باشد و كارى را براى آن به جاى آورد، خداوند دروغ او را به گوش همگنان رساند، و هر كه دنيا را دوست بدارد از آن درماند، و هر كه آزمون را درك كند بر آن شكيبايى ورزد، و هر كه آن را نشناسد به سختى گرفتار آيد. شكّ و ترديد، كفر است، و هر كه استكبار ورزد خداوند او را پست گرداند، و هر كه از شيطان فرمان برد خدا را سركشى كرده است، و هر كه خدا را سركشى كند خداوند او را عذاب كند، و هر كه خدا را سپاس بگزارد خداوند بر نعمت او بيفزايد، و هر كه بر مصيبت شكيب ورزد خداوند ياريش رساند، و هر كه بر خداى توكّل جويد پس همو وى را بسنده باشد. براى به دست آوردن خشنودى هيچ كس خداى را به خشم نياوريد، و به هيچ يك از خلايقش نزديكى مجوييد كه از خدا دورى يابيد. همانا خداوند سبحان با هيچ يك از خلايقش پيوندى ندارد كه بدو خير رساند يا از او بدى را بگرداند مگر همان فرمان بردن از او و پيروى از آنچه خشنودى او در آن است. و همانا فرمانبرى از خدا كاميابى براى هر چيزى است كه خواسته شود و نجات از هر شرّى است كه از آن پرهيز شود. همانا خداوند سبحان هر كه را از او فرمان برد، حفظ كند و هر كه را از او سركشى كند حفظ نكند، و گريزنده از خدا گريز گاهى نيابد، و فرمان الهى نازل مى‏گردد اگر چه خلايق را خوش نيابد، و زود است زمان آنچه قرار است بيايد. آنچه خدا خواهد شود و آنچه خدا نخواهد نشود، پس بر نيكى و تقوا هميارى كنيد و بر گناه و تجاوز كمكى نكنيد و از خدا بپرهيزيد كه او سخت كيفر است.