البلد ١٥
ترجمه
| البلد ١٤ | آیه ١٥ | البلد ١٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«ذَا مَقْرَبَةٍ»: دارای قرابت خویشاوندی، یا نزدیکی همسایگی. «مَقْرَبَةٍ»: خویشاوندی. نزدیکی. واژه یتیم، مفعولٌ‌به إطعام است.
تفسیر
- آيات ۱ - ۲۰، سوره بلد
- حقيقتى درباره خلقت انسان كه سوره مباركه بلد بيان مى كند صفحه
- سه وحه در معناى آيه : ((و انت حلّ بهذا البلد))
- بيان اينكه سوگند ((و والد و ما ولد)) سوگند به ابراهيم واسمعيل (عليهما السّلام ) است
- چند قول ديگر درباره مراد از ((والد و ما ولد))
- خلقت انسان در ((كبد)) و آميخته بودن حيات او با رنج و خستگى
- حكايت منت گذارى كسى كه مقدارى از مال خود را انفاق نموده ، مى گويد:مال هنگفتى را تلف كردم
- رد و انكار لازمه سخن كسى كه انفاق از مال بر او گران آمده گفت : ((اهلكت مالا لبدا))
- معناى ((عقبه )) و وجه تفسير آن به ((فك رقبه )) و ((اطعام در روز قحطى ))
- رواياتى درباره قسم به شهر مكه ، مراد از (( والد و ما ولد))
- رواياتى در ذيل ((هديناه النجدين )) و درباره اطعام مسكين و آزاد كردن برده
نکات آیه
۱ - یتیمانِ نیازمند، سزاوارترین قشر جامعه به دریافت کمک هاى غذایى در سال هاى قحطى اند. (أو إطعم ... یتیمًا)
۲ - رساندن غذا به خویشاوندان یتیم خود، بر تغذیه دیگر نیازمندان مقدم است. (یتیمًا ذا مقربة) «مقربة» مصدر و با «قرابة» (خویشاوندى) به یک معنا است. (صحاح اللغة)
۳ - رساندن غذا به یتیمان در سال هاى قحطى، تکلیفى سنگین و نیازمند همتى والا است. (ما العقبة ... أو إطعم فى یوم ذى مسغبة . یتیمًا)
۴ - خویشاوندى، رابطه اى مسؤولیت آفرین و انگیزه اى مؤثر، در کمک رسانى به یکدیگر است. (ذا مقربة)
۵ - بى اعتنایى ثروتمندان به نیازهاى خویشاوندان یتیم خود، دور از انتظار و نکوهیده تر از بى توجّهى آنان به دیگر نیازمندان است. (یقول أهلکت مالاً لبدًا ... یتیمًا ذا مقربة)
موضوعات مرتبط
- انفاق: اولویت در انفاق ۲
- انگیزش: عوامل انگیزش ۴
- تکلیف: تکلیف سخت ۳
- ثروتمندان: سرزنش غفلت ثروتمندان ۵
- خویشاوندى: نقش خویشاوندى ۴
- غفلت: غفلت از خویشاوندان یتیم ۵; غفلت از مساکین ۵
- مسؤولیت: زمینه مسؤولیت ۴
- یتیم: اطعام به خویشاوندان یتیم ۲; اهمیت تأمین یتیم ۱، ۳; یتیم هنگام قحطى ۱، ۳
