النازعات ١٩

وَ أَهْدِيَکَ‌ إِلَى‌ رَبِّکَ‌ فَتَخْشَى‌

ترجمه

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و گناه نکنی)؟!»

|و من تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا خدا ترس شوى

و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى؟»

و تو را به راه خدا هدایت کنم تا بترسی (و به درگاه عظمت و قدرت او خاشع و فروتن شوی).

من تو را به سوی پروردگارت راهنمایی می کنم تا از او بترسی [و از طغیان دست برداری.]

و من تو را به پروردگارت راه بنمايم و تو پروا كنى؟

و تو را به سوی پروردگارت راه نمایم و خشیت یابی؟

و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا بترسى- و سركشى نكنى-؟

و تو را به سوی پروردگارت رهبری کنم (و او را به تو بشناسانم) تا تو (از او) اندیشناک و بیمناک گردی (و خلاف نکنی؟)

«“و تو را سوی پروردگارت راه نمایم تا پروا بداری‌؟”»

و رهبریت کنم بسوی پروردگارت پس بترسی‌

النازعات ١٨	آیه ١٩	النازعات ٢٠
سوره : سوره النازعات نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٥ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«فَتَخْشی»: خشیت، ترس و هراسی است که نتیجه احساس به عظمت و قدرت خدا است. چنین احساسی هم با شناخت او، در دل انسان پدیدار می‌شود (نگا: فاطر / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

لَيْسَ‌ الْبِرَّ أَنْ‌ تُوَلُّوا... (۰)

تفسیر

• آيات ۱ - ۴۱، سوره نازعات
• اقوال مختلف درباره مراد از پنج سوگند آغاز سوره نازعات : ((و النازعات غرقا والناشطات نشطا...))
• نقد و بررسى اقوال فوق
• بيان اينكه در اين پنج سوگند به ملائكه سوگند ياد شده است
• (در ذيل آيه فالمدبرات امرا)
• عدم منافات بين واسطه بودن ملائكه و استناد حوادث به ايشان ، به استناد آنها به خداىتعالى و به اسباب ظاهرى
• معناى اينكه درباره قيامت فرمود: ((يوم ترجف الراجفه تتبعها الرادفة ))
• حكايت سخن كفار در استبعاد معاد
• داستان موسى (عليه السلام ) و فرعون و آنچه اشاره به اين داستان در اين مقام افاده مىكند
• معناى ((هل لك الى ان تزكى و اهديك الى ربك فتخشى )) كه موسى (عليه السلام )ماءمور شد به فرعون بگويد
• مراد فرعون از اينكه خطاب به مردم مصر گفت : ((انا ربكم الاعلى ))
• چند وجه در معناى ((فاخذه الله نكال الاخره و الاولى ))
• رفع استبعاد معاد در خطاب و استفهام توبيخى ((ءاءنتم اشد خلقا ام السماء بنيها...))
• تسميه قيامت به ((الطامه الكبرى ))
• تقسيم مردم به دو دسته : طاغى دوزخى ، او خائف از مقام پروردگار كه بهشت ماءواى اواست و بيان ضابطه براى صفات هر يك
• لوازم و آثار طغيان و خوف از مقام رب
• مقصود از مقام پروردگار و خوف از آن
• (رواياتى درباره سوگندهاى سوره نازعات ، استعباد معاد توسط كفار،خوف از مقامپروردگار،پيروى از هوى )

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - موسى(ع) به فرمان خداوند، مأمور اظهار آمادگى نزد فرعون براى هدایت او به خداوند (و أهدیک إلى ربّک)

۲ - دعوت فرعون به خشیت از خداوند، از اهداف رسالت موسى(ع) (فتخشى)

۳ - پیدایش حالت ترس از خدا و احساس عظمت او، از آثار قرار گرفتن در طریق هدایت (و أهدیک إلى ربّک فتخشى) «خشیت» به ترسى گویند که با درک عظمت همراه باشد. (مفردات راغب)

۴ - شناخت ربوبیت خداوند، زمینه ساز پیدایش حالت ترس و خشیت در برابر او (و أهدیک إلى ربّک فتخشى)

۵ - تزکیه و دورى از پلیدى و طغیان، هموارسازنده راه هدایت و خشیت الهى (إنّه طغى ... أن تزکّى . و أهدیک إلى ربّک فتخشى)

۶ - توجه دادن فرعون به سیطره ربوبیت خداوند بر او، از رسالت هاى موسى(ع) (و أهدیک إلى ربّک فتخشى) تصریح به «ربّک» در برابر کسى که مدعى ربوبیت بر انسان ها است - چنان چه در آیات بعد خواهد آمد - گویاى برداشت یاد شده است.

۷ - احتمال تأثیر سخن در مخاطب، براى اقدام به تبلیغ معارف الهى کافى است. (فقل هل لک ... و أهدیک إلى ربّک فتخشى)

۸ - هدایت مردم به خداوند و بیان ربوبیت او و ایجاد حالت خداترسى در آنان، از نخستین اهداف پیامبران است. (فقل ... و أهدیک إلى ربّک فتخشى)

۹ - فرعون، به ربوبیت خداوند، بى اعتقاد و در برابر خواسته هاى او گستاخ بود. (و أهدیک إلى ربّک فتخشى)

موضوعات مرتبط

• انبیا: مهمترین رسالت انبیا ۸; هدایتگرى انبیا ۸
• انسان: هدایت انسان ها ۸
• پلیدى: آثار اجتناب از پلیدى ۵
• تبلیغ: احتمال تأثیر تبلیغ ۷; شرایط تبلیغ ۷
• تذکر: تذکر حاکمیت ربوبیت خدا ۶
• تزکیه: آثار تزکیه ۵
• خدا: آثار خدا شناسى ۴; اوامر خدا ۱; تبیین ربوبیت خدا ۸; دعوت به خشیت از خدا ۲، ۸; ربوبیت خدا ۴; زمینه خشیت از خدا ۳، ۴، ۵; عظمت خدا ۳
• طغیان: آثار اجتناب از طغیان ۵
• فرعون: تذکر به فرعون ۶; دعوت از فرعون ۲; کفر فرعون ۹; گستاخى فرعون ۹; هدایت فرعون ۱
• کفر: کفر به ربوبیت خدا ۹
• موسى(ع): اهداف رسالت موسى(ع) ۲; دعوتهاى موسى(ع) ۲; رسالت موسى(ع) ۱، ۶; قصه موسى(ع) ۱; هدایتگرى موسى(ع) ۱
• هدایت: آثار هدایت ۳; زمینه هدایت ۵