روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۳۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

صالح بن عقبه عن صفوان الجمال عن ابي عبد الله ع قال :

أَيُّمَا ثَلاَثَةِ مُؤْمِنِينَ اِجْتَمَعُوا عِنْدَ أَخٍ لَهُمْ يَأْمَنُونَ بَوَائِقَهُ وَ لاَ يَخَافُونَ غَوَائِلَهُ وَ يَرْجُونَ مَا عِنْدَهُ إِنْ دَعَوُا اَللَّهَ أَجَابَهُمْ وَ إِنْ سَأَلُوا أَعْطَاهُمْ وَ إِنِ اِسْتَزَادُوا زَادَهُمْ وَ إِنْ سَكَتُوا اِبْتَدَأَهُمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۲۹

از امام صادق (ع) فرمود: هر سه مؤمن كه گرد آيند نزد برادر مؤمنى از خودشان كه از گرامى دارم، من بهشتم را بر تو واجب كردم و تو را شفيع بنده‏هاى خود ساختم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۵۸

و فرمود: هر سه تن مؤمنى كه نزد برادرشان اجتماع كنند كه از بلاى او ايمن باشند و از شرور او بيم نداشته باشند و بآنچه نزد اوست اميدوار باشند، اگر خدا را بخوانند (براى رفع بلا) اجابتشان كند و اگر از خدا بخواهند بآنها عطا كند و اگر افزونى خواهند افزونيشان دهد و اگر سكوت كنند، خدا بنفع آنها آغاز كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۵۱

صالح بن عقبه، از صفوان جمّال، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر سه نفر مؤمن كه جمع شدند در نزد برادر خويش كه از بدى‏ها و ستم‏هاى او ايمن باشند، و از سختى‏ها و گزندهاى او نترسند، و آن‏چه را كه در نزد او است اميد داشته باشند، اگر خدا را بخوانند، ايشان را اجابت فرمايد، و اگر سؤال كنند، ايشان را عطا فرمايد، و اگر طالب زيادتى باشند، ايشان را بيفزايد، و اگر خاموش شوند، ايشان را ابتدا نمايد».