روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۶۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن بعض اصحابه عن ابن ابي يعفور قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

فِيمَا نَاجَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ‏ مُوسَى ع‏ يَا مُوسَى‏ لاَ تَرْكَنْ إِلَى اَلدُّنْيَا رُكُونَ اَلظَّالِمِينَ‏ وَ رُكُونَ مَنِ اِتَّخَذَهَا أَباً وَ أُمّاً يَا مُوسَى‏ لَوْ وَكَلْتُكَ‏ إِلَى نَفْسِكَ لِتَنْظُرَ لَهَا إِذاً لَغَلَبَ عَلَيْكَ حُبُّ اَلدُّنْيَا وَ زَهْرَتُهَا يَا مُوسَى‏ نَافِسْ فِي اَلْخَيْرِ أَهْلَهُ وَ اِسْتَبِقْهُمْ إِلَيْهِ فَإِنَّ اَلْخَيْرَ كَاسْمِهِ وَ اُتْرُكْ مِنَ اَلدُّنْيَا مَا بِكَ اَلْغِنَى عَنْهُ‏ وَ لاَ تَنْظُرْ عَيْنُكَ إِلَى كُلِّ مَفْتُونٍ بِهَا وَ مُوكَلٍ إِلَى نَفْسِهِ وَ اِعْلَمْ أَنَّ كُلَّ فِتْنَةٍ بَدْؤُهَا حُبُّ اَلدُّنْيَا وَ لاَ تَغْبِطْ أَحَداً بِكَثْرَةِ اَلْمَالِ فَإِنَّ مَعَ كَثْرَةِ اَلْمَالِ تَكْثُرُ اَلذُّنُوبُ لِوَاجِبِ اَلْحُقُوقِ وَ لاَ تَغْبِطَنَّ أَحَداً بِرِضَى اَلنَّاسِ عَنْهُ حَتَّى تَعْلَمَ أَنَّ اَللَّهَ رَاضٍ عَنْهُ‏ وَ لاَ تَغْبِطَنَّ مَخْلُوقاً بِطَاعَةِ اَلنَّاسِ لَهُ فَإِنَّ طَاعَةَ اَلنَّاسِ لَهُ وَ اِتِّبَاعَهُمْ إِيَّاهُ عَلَى غَيْرِ اَلْحَقِّ هَلاَكٌ لَهُ وَ لِمَنِ اِتَّبَعَهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۰۵

امام صادق (ع) مى‏فرمود: در آنچه خدا عز و جل بدان با موسى (ع) راز گفت اين بود كه: اى موسى، به مانند ستمكاران به دنيا تكيه مكن و نه چون كسانى كه آن را پدر و مادر خود گرفتند، اى موسى، اگر به خودت باز گذارم تا مصلحت خويش انديشى، در اين صورت دوستى و شگفت دنيا بر تو چيره گردد، اى موسى، در كار خير با اهل خير رقابت كن و بر آنان پيشى گير زيرا خير چون نامش نكو است و آنچه از دنيا كه از آن بى‏نيازى وانه و چشم خود را به فريب خورده‏هاى دنيا و كسانى كه به خود واگذار شدند مدوز و بدان كه آغاز هر فتنه دوستى دنيا است و براى فراوانى مال به كسى رشك مبر، زيرا با فراوانى مال گناه فراوان گردد، نظر به حقوق واجبه به كسى كه مردم از او خشنودند رشك مبر تا بدانى كه خدا هم از او راضى و خشنود است، مبادا رشك برى بر آفريده‏اى براى آنكه مردم در فرمان اويند، زيرا فرمان برى مردم از او و پيرويشان از وى به ناحق هلاكت خود او است و هر كس پيرو او است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۰۳

امام صادق عليه السّلام ميفرمود: از مناجاتهاى خداى عز و جل با موسى عليه السّلام اين بود كه اى موسى بدنيا تكيه مكن، مانند تكيه كردن ستمگران و تكيه كردن كسى كه آن را پدر و مادر خود دانسته، اى موسى: اگر ترا بخودت واگذارم كه بآن بنگرى، محبت و رونق دنيا بر تو چيره شود، اى موسى در كار خير با اهلش مسابقه گذار و بر آنها پيشى گير، زيرا كار خير مانند اسمش (نيكو و پسنديده) است، و آنچه از دنيا را كه بدان احتياج ندارى رها كن. و بفريب خورندگان بدنيا و بخود واگذاشتگان منگر، و بدان كه آغاز هر فتنه‏ئى محبت دنياست، و بمال زياد هيچ كس غبطه مبر، زيرا مال بسيار مايه گناه بسيار است، نظر بحقوق واجبه، و بحال كسى كه مردم از او خشنودند غبطه مبر، تا بدانى خدا هم از او خشنود است و نيز بحال مخلوقى كه مردم از او اطاعت كنند غبطه مبر، زيرا اطاعت و پيروى ناحق مردم از او باعث هلاكت او و پيروانش باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۵۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏محبوب، از بعضى از اصحاب خويش، از ابن‏ابى‏يعفور روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «در آن‏چه خداى عز و جل با موسى عليه السلام به آن راز فرمود اين بود كه: اى موسى! ميل مكن به سوى دنيا، مانند ميل كردن ستمكاران، و مثل ميل كردن كسى كه آن را پدر و مادر خويش گردانيده باشد. اى موسى! اگر تو را به خودت وا گذارم كه خود متوجّه باشى، در آن هنگام، دوستى دنيا و آرايش و به جهت آن از مال و منال، بر تو غالب شود. اى موسى! با اهل خير و خوبى در خوبى رغبت كن به طور مغالبه، كه نگذارى كه بر تو پيشى گيرد، و تو ايشان را به سوى آن پيشى گير؛ زيرا كه خير و خوبى مانند نام آن است. و ترك كن از دنيا آن‏چه را كه با تو از آن بى‏نيازى حاصل است. و بايد كه چشمت نگاه نكند به سوى هر فريفته به دنيا، و آنكه به خود وا گذاشته شده. و بدان كه هر فتنه‏اى آغاز آن دوستى دنيا است. و بر كسى به بسيارى مال غبطه مبر و حسرت او مخور؛ زيرا كه با بسيارى مال، گناهان بسيار مى‏شود، به جهت حقوق واجبى كه در مال مى‏باشد. و البتّه بر كسى غبطه مبر به خوشنودى مردم از وى، تا بدانى كه خدا از او خشنود است. و البتّه بر آفريده‏اى غبطه مبر به آنكه مردم او را اطاعت مى‏كنند؛ زيرا كه اطاعت كردن مردمان براى او، و پيروى كردن ايشان او را، بر امرى كه حق نباشد، سبب هلاكت است از براى او، و از براى آنكه او را پيروى نموده است».