روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۷۹
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن منصور بن يونس عن ابي بصير قال قال ابو عبد الله ع :
| الکافی جلد ۲ ش ۲۷۸ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۲۸۰ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۹۵
فرمود: به راستى مردى از شماها شربت آبى نوشد و خدا به وسيله آن بهشت را بر او واجب كند، سپس فرمود: جام را بگيرد و بر لبش نهد و نام خدا برد، سپس آن را دور كند و حمد خدا گويد با اين كه هنوزش مىخواهد، سپس باز بنوشد و آن را دور كند و حمد خدا كند، سپس باز بنوشد و آن را دور كند و حمد خدا كند و خدا عز و جل بدان بهشت را بر او واجب كند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۵۲
امام صادق عليه السلام فرمود: مردى از شما شربتى آب مينوشد و خدا بهشت را بدان سبب براى او واجب ميكند، سپس فرمود: او ظرف را بر دهانش ميگذارد و بسم اللَّه ميگويد و آنگاه مىآشامد سپس دور ميبرد با آنكه اشتها دارد، پس خدا را حمد ميكند، باز برميگردد و مىآشامد، دوباره دور ميبرد و حمد خدا ميگويد سپس برميگردد و مىآشامد، باز دور ميبرد و حمد خدا ميكند، خداى عز و جل بهشت را بدين سبب برايش واجب ميكند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۶۳
على بن ابراهيم، از پدرش، از ابنابىعمير، از منصور بن يونس، از ابوبصير روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: «به درستى كه مردى از شما شربت آبى مىنوشد، بعد از آن خدا را حمد مىكند؛ پس خدا از برايش به همان شربتِ آب، بهشت را واجب مىگرداند». بعد از آن فرمود كه: «كسى ظرف آب را مىگيرد و آن را بر دهان خويش مىگذارد و بسم اللَّه مىگويد و آب مىنوشد؛ پس آن ظرف را از دهان دور مىسازد با آنكه هنوز سيراب نشده و خواهش آن دارد؛ پس خدا را حمد مىكند و برمىگردد و مىنوشد، و باز آن از دهان دور مىسازد و خدا را حمد مىكند و باز مىگردد و مىنوشد، و باز آن را دور مىسازد و خدا را حمد مىكند؛ پس خداى عز و جل به آن شربتِ آب، بهشت را از برايش واجب مىگرداند».
