روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۲۷۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلي عن السكوني عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ مِنَ اَلْجَهْلِ اَلضَّحِكَ مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ قَالَ وَ كَانَ يَقُولُ لاَ تُبْدِيَنَّ عَنْ وَاضِحَةٍ وَ قَدْ عَمِلْتَ اَلْأَعْمَالَ اَلْفَاضِحَةَ وَ لاَ يَأْمَنِ اَلْبَيَاتَ مَنْ عَمِلَ اَلسَّيِّئَاتِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۶۹

از سكونى كه امام صادق (ع) فرمود: راستى از نادانى است خنده بى‏مورد، گويد: بارها مى‏فرمود: خنده دندان نما مده، تو كه كارهاى رسوا كردى، از بلاى شبگرد آسوده مباد آنكه بدكردار است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۸۶

و نيز فرمود عليه السلام خنده بى‏مورد از نادانى است. (سكونى راوى حديث) گويد: و آن حضرت‏ پيوسته ميفرمود: خنده‏اى كه دندانها آشكار شود مكن با اينكه كردارهاى رسواكننده‏اى انجام داده‏اى، و آن كس كه كارهاى زشت كرده از بلاهاى شبانه آسوده نيست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۵۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق عليه السلام‏ روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه از جهل است خنده بى‏تعجّب». و گفت كه: مى‏فرمود: «دندان را به خنده ظاهر مكن، و حال آنكه كارهاى رسواكننده كرده باشى، و بايد كه از شبيخون ايمن نباشد، كسى كه كارهاى بد كرده است».