روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۸۴
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عنه عن ابيه عن عبد الله بن القاسم عن صفوان الجمال قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۸۸۳ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۸۵ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۳۱
از صفوان جمّال گويد: من حضور امام صادق (ع) بودم كه پيش از تكبيرة الاحرام برابر قبله ايستاد و گفت: بار خدايا مرا از رحمت و نوازشِ خود محروم مساز و از مهر خود نوميد مكن و از مكر و مجازاتِ خود آسوده خاطر منما زيرا از مكر خدا آسوده نزيند جز زيانكاران. گفتم: قربانت، من اين دعا را از احدى پيش از شما نشنيدم، فرمود: از بزرگترين گناهان كبيره نزد خدا نوميدى از نوازش خدا و نااميدى از رحمت و مهر خدا و آسوده خاطر بودن از مكر و مجازات خدا است.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۲۳
صفوان جمال گويد: من (هنگام نماز) خدمت حضرت صادق عليه السلام بودم كه پيش از تكبيرة الاحرام روبروى قبله ايستاد و گفت: «اللهم لا تؤيسنى من روحك و لا تقنطنى من رحمتك و لا تؤمنى مكرك فإنه لا يأمن مكر اللَّه الا القوم الخاسرون» (يعنى بار خدايا مرا از رحمت خود محروم مساز و از مهر خود نااميدم مكن، و از مكر و كيفر خود آسوده خاطرم منما زيرا از مكر خدا آسوده خاطر نشوند جز مردمان زيان كار) گويد: من عرضكردم: قربانت من اين دعا را از هيچ كس پيش از شما نشنيدم: فرمود: همانا از بزرگترين گناهان كبيره در نزد خداوند نااميدى از رحمت خدا و آسوده خاطر بودن از كيفر و مكر خدا است.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۷۱
از او، از پدرش، از عبداللَّه بن قاسم، از صفوان جمّال روايت است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را مشاهده كردم كه پيش از تكبير، رو به قبله آورده، فرمود: «اللَّهُمَّ لَا تُؤْيِسْنِي مِنْ رَوْحِكَ، وَلَا تُقَنِّطْنِي مِنْ رَحْمَتِكَ، وَلَا تُؤْمِنِّي مَكْرَكَ؛ فَإِنَّهُ لَايَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَاسِرُونَ؛ خداوندا! نوميد مكن مرا از راحت خود، و مأيوس مكن مرا از رحمت خود، و ايمن مگردان مرا از مكر خود. پس به درستى كه ايمن نمىشوند از مكر خدا، مگر گروه زيانكاران»، عرض كردم كه: فداى تو گردم! من اين را از كسى پيش از تو نشنيدهام. فرمود: «به درستى كه از جمله بزرگترين گناهان كبيره در نزد خدا، مأيوسى است از روح خدا، و نوميدى از رحمت خدا، و ايمنى از مكر خدا».
