روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۵
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عنه عن محمد بن علي رفعه الي امير المومنين ع :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۴ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۶ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۷۷
از محمد بن على كه آن را به امير المؤمنين (ع) رسانيده كه مىگفته است: «بار خدايا، من و اين روز هر دو از آفريدههاى توايم، بار خدايا مرا بدان ميازماى و او را به من آزمايش مكن، بار خدايا به او منما كه به نافرمانى تو دليرم و بدان چه غدقن كردى اندرم، بار خدايا در اين روز تنگى و سختى و گرفتارى و پيش آمد بد و سرزنش دشمنان و منظره بد را در خود و مالم از من بگردان» فرمود: بندهاى نباشد كه چون شب كند يا صبح نمايد سه بار بگويد: «به خدا خشنودم كه پروردگارم باشد و به اسلام كه دينم باشد و به محمد (ص) كه پيغمبرم باشد و به قرآن براى اينكه تبليغ به من كند و به على براى اينكه رهبر و پيشوايم باشد» جز اينكه بر خداى عزيز جبّار سزاوار است كه در روز رستاخيز او را خشنود سازد. فرمود: چون شب مىكرد، مىفرمود: بامدادان كرديم در شكرگزارى خدا و شب نموديم در سپاس خدا، خدايا از آن تو است سپاس چونان كه بامداد كرديم با تسليم به تو در حال سلامت. فرمود: در هر بامداد مىگفت: شب كرديم در شكرگزارى خدا و بامداد كرديم در سپاسگزارى خدا، سپاس از آن خدا است چونان كه بامداد كرديم با تسليم به تو در حال سلامت.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۹۵
محمد بن على در حديثى مرفوع از امير المؤمنين عليه السلام حديث كند كه شيوه آن حضرت چنين بود كه (هنگام بامداد) ميگفته: «اللهم انى و هذا النهار خلقان من خلقك، اللهم لا تبتلنى به و لا تبتله بى، اللهم و لا تره منى جرأة على معاصيك و لا ركوبا لمحارمك، اللهم اصرف عنى الازل و اللأواء و البلوى و سوء القضاء و شماتة الاعداء و منظر السوء في نفسى و مالى» . و فرمود: و بندهاى نباشد كه چون شب كند و يا بامداد كند و سه بار بگويد: «رضيت باللَّه ربا و بالاسلام دينا و بمحمد (ص) نبيا و بالقرآن بلاغا و بعلى اماما» جز اينكه بر خداى عزيز جبار ثابت است كه روز قيامت او را خشنود سازد. و گويد: كه امير المؤمنين عليه السلام چون شب ميكرد ميفرمود: «اصبحنا اللَّه شاكرين و امسينا اللَّه حامدين فلك الحمد كما امسينا لك مسلمين سالمين». گويد: و چون بامداد كرد فرمود: «امسينا للَّه شاكرين و أصبحنا للَّه حامدين و الحمد اللَّه كما اصبحنا لك مسلمين سالمين»
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۲۳
از او، از محمد بن على مروى است كه آن را مرفوع ساخته به سوى اميرالمؤمنين عليه السلام كه مىفرمود: «اللَّهُمَّ انّى وَهذا النَّهارَ خَلْقانِ ... وَمَنْظَرَ السُّوءِ فى نَفْسى وَمالى؛ خداوندا! به درستى كه من و اين روز، دو آفريدهايم از آفريده تو. خداوندا! ميازما مرا به آن و ميازما آن را به من. خداوندا! و منما به آن از من دليرى را بر گناهان تو، و نه سوار شدن و مرتكب شدن بر محرمات تو. خداوندا! بگردان از من تنگى و سختى و زحمت و بلا، و بدى قضا و قدر، و شماتت و شادى دشمنان، و نگريستن بد را در خودم و مالم». و فرمود كه: «هيچ بندهاى نيست كه در هنگامى كه صبح و شام مىكند، سه مرتبه بگويد كه: رَضيتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَبِالْاسْلامِ ديناً وَبِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَالِهِ نَبِيّاً وَبالْقُرْانِ بَلاغاً وَبِعَلِّىٍ اماماً؛ «خشنود شدم به خدا، از روى پروردگارى و به اسلام، از روى كيش و به محمد، صلوات فرستد خدا بر او و آلش، از روى پيغمبرى و به قرآن، از روى رسانيدن و به على، در حالتى كه امام من باشد»، مگر آنكه بر خداى عزيز جبّار واجب و سزاوار است كه در روز قيامت او را خشنود گرداند». و فرمود كه: آن حضرت عليه السلام چون شام مىكرد، مىفرمود كه: «أَصْبحْنا لِلَّهِ شاكِرينَ وَأَمسَيْنا لِلَّهِ حامِدينَ فَلَكَ الْحَمْدُ كَما أَمْسَيْنا لَكَ مُسْلِمينَ سالِمينَ: صبح كردهايم خدا را ستايشگران، و شام كردهايم خدا را ستايندگان. پس تو را است ستايش، چنان كه شام كردهايم از برايت مسلمانان سالمان». و چون صبح مىكرد، مىفرمود كه: «أَمْسَيْنا لِلَّهِ شاكِرينَ وَأَصَبَحْنا لِلَّهِ حامِدينَ فَلَكَ الْحَمْدُ كَما أَصْبَحْنا لَكَ مُسْلِمينَ سالِمينَ: شام كردهايم خدا را شكركنندگان، و صبح كردهايم خدا را ستايندگان. پس تو را است حمد، چنان كه صبح كردهايم از برايت مسلمانان سالمان».
