روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن معلي عن الحسن بن علي الوشا عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع و محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن ابي ولاد الحناط و عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

مِنْ صِحَّةِ يَقِينِ اَلْمَرْءِ اَلْمُسْلِمِ‏ أَنْ لاَ يُرْضِيَ اَلنَّاسَ بِسَخَطِ اَللَّهِ‏ وَ لاَ يَلُومَهُمْ عَلَى مَا لَمْ يُؤْتِهِ اَللَّهُ‏ فَإِنَّ اَلرِّزْقَ لاَ يَسُوقُهُ حِرْصُ حَرِيصٍ وَ لاَ يَرُدُّهُ كَرَاهِيَةُ كَارِهٍ‏ وَ لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ كَمَا يَفِرُّ مِنَ اَلْمَوْتِ لَأَدْرَكَهُ رِزْقُهُ كَمَا يُدْرِكُهُ اَلْمَوْتُ‏ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اَللَّهَ بِعَدْلِهِ وَ قِسْطِهِ‏ جَعَلَ اَلرَّوْحَ وَ اَلرَّاحَةَ فِي اَلْيَقِينِ وَ اَلرِّضَا وَ جَعَلَ اَلْهَمَّ وَ اَلْحَزَنَ‏ فِي اَلشَّكِ‏ وَ اَلسَّخَطِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۸۳

از امام صادق (ع) كه فرمود: از درستى يقين مرد مسلمان اين است كه مردم را خشنود نكند به خشم خدا و آن را سرزنش نكند بدان چه خدا به خود او نداده است زيرا رزق را حرص حريص فراهم نكند و نخواستن ناخواه برنگرداند. و اگر يكى از شماها از از روزى خود گريزد چنانچه از مرگ مى‏گريزد، روزى وى او را دريابد چنانچه مرگ او را دريابد، سپس فرمود: خدا به عدل و داد خود خرّمى و آسايش را در يقين و رضا مقرر داشته و غم و اندوه را در شك و نارضايتى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۹۵

امام صادق عليه السّلام فرمود: از نشانه‏هاى درستى يقين مرد مسلمان اينست كه: مردم را بوسيله خشم خدا خرسند نكند (مانند كسى كه طبق ميل مردم بر خلاف حق فتوى دهد و نهى از منكر نكند) و مردم را بر آنچه خدا بخود او نداده سرزنش ننمايد [مردم را براى آنچه بدو ندهند، زيرا خدا روزيش نكرده سرزنش نكند] زيرا روزى را نه شره و آز حريص بياورد و نه نخواستن ناخواه رد كند، و اگر شخصى‏ از شما چنان كه از مرگ ميگريزد، از روزيش بگريزد روزيش باو برسد، همچنان كه مرگ باو ميرسد. سپس فرمود: خدا بعدالت و داد خويش نشاط و آسايش را در يقين و رضا قرار داده و غم و اندوه را در شك و ناخرسندى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۶۹

از او، از معلّى، از حسن بن على وشّاء، از عبداللَّه بن سنان، از امام جعفر صادق عليه السلام و محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن‏محبوب، از ابوولّاد حنّاط و عبداللَّه بن سنان، از امام جعفر صادق روايت است كه فرمود: «از درستى يقينِ مرد مسلمان آن است كه مردمان را خوشنود نكند به خشم خدا؛ يعنى در رضاجويى ايشان كارى نكند كه خدا را به غضب آورد، و ايشان را ملامت نكند بر آنچه خدا به او نداده؛ چرا كه، حرص حريص‏ روزى را نمى‏راند كه به او برساند، و ناخوش داشتن آنكه ناخوش دارد، آن را باز نمى‏گرداند. و اگر يكى از شما از روزى خويش بگريزد، چنان چه از مرگ مى‏گريزد، هر آينه روزيش او را دريابد و به او رسد، چنان چه مرگ او را دريابد». بعد از آن فرمود: «به درستى كه خدا به نهايت عدل خويش، روز خوش و خوشى را در يقين و رضا قرار داده، و غم و اندوه را در ناخشنودى و شكّ مقرّر فرموده است».