روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۶۲
آدرس:
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن ابي وهب عن محمد بن منصور قال :
الکافی جلد ۱ ش ۹۶۱ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۹۶۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۱
محمد بن منصور گويد: من از يك بنده شايسته (مقصود امام كاظم (ع) است) از قول خدا عز و جل (۳۱ سوره اعراف): «بگو (اى محمد) همانا پروردگار من حرام كرده است همه هرزگيها را آنچه عيان باشد و آنچه نهان»، گويد: فرمود: به راستى، قرآن ظاهر و باطن دارد، همه آنچه را قرآن حرام كرده ظاهرش مقصود است و باطن آن همان ائمه و پيشوايان جَور و ستم هستند، و هر چه را خدا در قرآن حلال شمرده ظاهرش مقصود است و منظور از باطن آن امامان و پيشوايان بر حقّند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۰۲
محمد بن منصور گويد: از عبد صالح (حضرت موسى بن جعفر عليه السلام) در باره قول خداى عز و جل «بگو پروردگار من همه كارهاى زشت را، آنچه عيانست و آنچه نهانست حرام كرده- ۳۱ سوره ۷-» پرسيدم، فرمود: براى قرآن ظاهرى است و باطنى، همه آنچه را خدا در قرآن حرام كرده ظاهر قرآنست و باطن آن پيشوايان جورند و همه آنچه را خداى تعالى در قرآن حلال فرموده ظاهر قرآنست و باطن آن پيشوايان حق (ائمه معصومين عليهم السلام) هستند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۹۱
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از ابو وهب، از محمد بن منصور كه گفت: امام موسى كاظم عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ» «۲»، يعنى: «بگو: جز اين نيست كه حرام گردانيده است پروردگار من آن چيزهايى كه متصفاند به زشتى؛ آنچه پيدا و آشكار __________________________________________________ (۲). اعراف، ۳۳. است از آن و آنچه پنهان است». راوى مىگويد كه: حضرت فرمود: «به درستى كه قرآن را ظَهر و بطن (يعنى: ظاهر و باطنى) است. پس، همه آنچه خدا در قرآن، حرام گردانيده از اين قبيل، ائمه جوراند، و تمام آنچه خداى تعالى در كتاب خود، حلال گردانيده، ظاهر آن ظاهر و هويداست، و باطن از آن، ائمّه حقاند».
شرح
آیات مرتبط (بر اساس موضوع)
- آل عمران ١٤٤
- آل عمران ١٥٩
- ابراهيم ٣٥
- الأعراف ١٤٢
- الأنبياء ٧٣
- الأنعام ١٢٢
- الأنعام ٩٣
- البقرة ١٢٤
- البقرة ٢٥
- المائدة ٣
احادیث مرتبط (بر اساس موضوع)
- الکافی جلد ۱ ش ۲۰ (روایت شده از: امام هادى عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۲۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۳۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۴۰ (روایت شده از: امام موسى كاظم عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۴۵ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۴۷ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۵۳ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۵۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۶۵ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۶۹ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۷۲ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۷۴ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۴۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۵۱۰ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۵۸۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۶۰۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۷۵۴ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
- الکافی جلد ۱ ش ۹۵۳ (روایت شده از: امام محمّد باقر عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۹۵۶ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)
- الکافی جلد ۱ ش ۹۵۸ (روایت شده از: امام جعفر صادق عليه السلام)