روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۹۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابي عمير عن ابن اذينه عن بريد العجلي قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع‏ قَوْلَ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ كَذََلِكَ جَعَلْنََاكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَدََاءَ عَلَى اَلنََّاسِ وَ يَكُونَ‏ اَلرَّسُولُ‏ عَلَيْكُمْ شَهِيداً قَالَ نَحْنُ اَلْأُمَّةُ اَلْوَسَطُ وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ وَ حُجَجُهُ فِي أَرْضِهِ قُلْتُ قَوْلُهُ تَعَالَى‏ يََا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا اِرْكَعُوا وَ اُسْجُدُوا وَ اُعْبُدُوا رَبَّكُمْ‏ وَ اِفْعَلُوا اَلْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‏ `وَ جََاهِدُوا فِي اَللََّهِ‏ حَقَّ جِهََادِهِ‏ هُوَ اِجْتَبََاكُمْ‏ قَالَ إِيَّانَا عَنَى‏ وَ نَحْنُ اَلْمُجْتَبَوْنَ وَ لَمْ يَجْعَلِ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏ فِي اَلدِّينِ مِنْ حَرَجٍ‏ فَالْحَرَجُ أَشَدُّ مِنَ اَلضِّيقِ مِلَّةَ أَبِيكُمْ‏ إِبْرََاهِيمَ‏ إِيَّانَا عَنَى خَاصَّةً وَ سَمََّاكُمُ اَلْمُسْلِمِينَ‏ اَللَّهُ سَمَّانَا اَلْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ فِي اَلْكُتُبِ اَلَّتِي مَضَتْ وَ فِي هَذَا اَلْقُرْآنِ‏ لِيَكُونَ‏ اَلرَّسُولُ‏ شَهِيداً عَلَيْكُمْ‏ وَ تَكُونُوا شُهَدََاءَ عَلَى اَلنََّاسِ‏ فَرَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلشَّهِيدُ عَلَيْنَا بِمَا بَلَّغَنَا عَنِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ نَحْنُ اَلشُّهَدَاءُ عَلَى اَلنَّاسِ فَمَنْ صَدَّقَ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ صَدَّقْنَاهُ وَ مَنْ كَذَّبَ كَذَّبْنَاهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۹۱

بُرَيْد عجلى گويد: به امام باقر (ع) گفتم: تفسير قول خدا تبارك و تعالى را بفرمائيد (۱۳۸ سوره بقره): «و همچنين شما را امت وسط ساختيم تا گواه بر همه مردم باشيد و گواه بر شما هم رسول خدا است» فرمود: ما هستيم امّت وسط و ما هستيم گواهان خدا تبارك و تعالى بر خلقش و حجتهاى او در زمينش. گفتم: تفسير گفته خداى تعالى (۷۷ و ۷۸ سوره حج): «أيا آن كسانى كه گرويدند، ركوع كنيد و سجده كنيد و بپرستيد پروردگار خود را و كار نيك كنيد تا شايد رستگار شويد و در راه خدا به راستى جهاد كنيد، او است كه شما را برگزيده است» فرمود: ما را قصد كرده، ما هستيم برگزيده‏ها، خدا تبارك و تعالى در دين حرجى ننهاده و حرج از تنگ گرفتن سخت‏تر است «كيش پدر شما ابراهيم است» ما را بخصوص قصد كرده است‏ «و شما را مسلمان نام نهاده» خدا ما را مسلمان ناميده است «از پيش» در كتب گذشته «و در اين» قرآن «تا آن رسول بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشيد» رسول خدا (ص) بدان چه به ما رسانيده است از خدا تبارك و تعالى به ما گواه است و ما بر مردم ديگر شاهديم، هر كه ما را تصديق كند روز قيامت او را تصديق كنيم و هر كه تكذيب كند او را تكذيب كنيم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۷۱

بريد عجلى گويد از امام باقر (ع) در باره قول خداى تبارك و تعالى (۱۳۸ سوره ۲) «و همچنين شما را امت ميانه قرار داديم تا بر مردم گواه باشيد و پيغمبر بر شما گواه باشد» پرسيدم، فرمود: مائيم امت ميانه و مائيم گواهان خداى تبارك و تعالى بر خلقش و حجتهاى او در زمينش گفتم: خدا فرمايد:

(۷۷ سوره ۲۲) «اى اهل ايمان ركوع كنيد و سجده كنيد و پروردگارتان را بپرستيد و نيكى كنيد شايد رستگار گرديد و در راه خدا كار زار كنيد چنان كه سزاوار كارزار كردن براى او است او شما را برگزيد» فرمود: خدا ما را قصد كرده و مائيم برگزيدگان و خداى تبارك و تعالى در دين حرجى قرار نداده، حرج از تنگ گرفتن سخت‏تر است، و اينكه فرمايد: «ملت پدرتان ابراهيم» تنها ما را قصد كرده و «شما را مسلمان ناميده» خدا ما را مسلمان ناميده «از پيش» يعنى در كتابهاى گذشته «و در اين» يعنى قرآن «تا پيغمبر بر شما گواه باشد و شما بر مردم گواه باشيد» پس رسول خدا (ص) گواه بر ماست نسبت بدان چه از جانب خداى تبارك و تعالى تبليغ نموده‏ايم و ما بر مردم گواهيم در روز قيامت، هر كه ما را تصديق كند تصديقش كنيم و هر كه تكذيب كند تكذيبش نمائيم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۰۳

على بن ابراهيم، از پدرش، از محمد بن ابى عُمير، از ابن اذينه، از بُريد عِجلى روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم كه قول خداى تبارك و تعالى: «وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيداً» «۳»، __________________________________________________ (۳). بقره، ۱۴۳. (كه ترجمه آن گذشت). مراد از امّت و گواهان كه در آن مذكور است، كيانند؟ حضرت فرمود كه: «ماييم امّت و گروهى كه افضل امّت‏ها و اشرف ايشانيم. و ماييم گواهان خدا بر خلق او و حجّت‏هاى او در زمين او» (و همين جزو حديث به سندى ديگر گذشت). بُريد مى‏گويد كه: عرض كردم كه: كيست مقصود از قول خداى تعالى: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ* وَ جاهِدُوا فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ هُوَ اجْتَباكُمْ» «۱»، يعنى: «اى كسانى كه گرويده‏ايد و ايمان آورده‏ايد، ركوع كنيد و سجود كنيد و بپرستيد پروردگار خويش را در تمام آنچه به آن متعبديد؛ از نماز و روزه و حج و غير آن. بكنيد نيكويى را (يعنى كارى را كه در شرع پسنديده باشد؛ چون نوافل و طاعات و صله ارحام و مكارم اخلاق و امثال آن)، شايد كه شما رستگار شويد. و جهاد و كارزار كنيد با كافران، در راه خدا (و محض فرمان‏بردارى)؛ چنانچه سزاوار جهاد او باشد (و قابليت ساحت ميدان عزّت و جلالت او را داشته باشد كه كمال جدّ و جهد در آن باشد، و خالص باشد از براى رضاى خدا، و غبار غير بر آن ديده نشود). او سبحانه، برگزيد شما را براى دين خود و نصرت آن». آن حضرت فرمود كه: «ما را قصد فرموده. و ماييم برگزيدگان خدا» و حضرت اشاره به شرح مضمون «وَ ما جَعَلَ عَلَيْكُمْ فِي الدِّينِ مِنْ حَرَجٍ» كه بعد از آنچه گذشت واقع شده، فرموده، مى‏فرمايد كه: «و قرار نداده خداى تبارك و تعالى در دين هيچ ضيق و تنگى را (پس حرج از ضيق سخت‏تر و شدّتش بيشتر است). «مِلَّةَ أَبِيكُمْ إِبْراهِيمَ»». حضرت فرمود كه: «ما را بخصوص قصد فرموده». و همچنين و «هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ»، (اشاره به مضمون آيه است، والا آيه، واو ندارد، بلكه هو به جاى واو است) و فرمود كه: «خداى عزّوجل ما را مسلمانان ناميده». «مِنْ قَبْلُ»، يعنى: «پيش از قرآن». حضرت فرمود: «در كتاب‏هايى كه گذشته». «وَ فِي هذا». «يعنى در اين قرآن» و همچنين «لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيداً عَلَيْكُمْ وَ تَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ» «۲» (كه ترجمه آن گذشت. و وجه تقديم و تأخير كه در آن است، مذكور شد. و حضرت‏ __________________________________________________

(۱). حج، ۷۷ و ۷۸.
(۲). حج، ۷۸.

در اين حديث، فرموده آنچه در حديث سابق گذشت كه) «پس رسول خدا صلى الله عليه و آله گواه است بر ما، به آنچه به ما رسيده از جانب خداى تبارك و تعالى (يا به آنچه ما به امت رسانيديم از جانب آن جناب، به وساطت آن حضرت). و ماييم گواهان بر مردمان در روز قيامت. پس هر كه تصديق نموده او را تصديق نماييم، و هر كه تكذيب كرده او را تكذيب فرماييم».