روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن علي بن اسباط عن علي بن منصور عن ابراهيم بن عبد الحميد عن الوليد بن صبيح عن ابي عبد الله ع :

ذََلِكُمْ بِأَنَّهُ إِذََا دُعِيَ اَللََّهُ وَحْدَهُ‏ وَ أَهْلُ اَلْوَلاَيَةِ كَفَرْتُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۹۳

وليد بن صبيح از امام صادق (ع): «آن به اين است كه چون خدا يگانه خوانده مى‏شد (و اهل ولايت نامبرده مى‏شدند) شما كفر مى‏ورزيديد».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۹۱

امام صادق عليه السلام فرمود: «اين بجهت آنست كه چون خوانده شود خداى يگانه (و اهل ولايت) كافر شويد- ۱۷ سوره ۴۰-» (يعنى كلمه و أهل الولاية در تنزيل يا تأويل اين آيه وارد است).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۴۴۳

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از على بن اسباط، از على بن منصور، از ابراهيم بن عبدالحميد، از وليد بن صَبيح، از امام جعفر صادق عليه السلام اين آيه را چنين روايت كرده است كه: « «ذلِكُمْ بِأَنَّهُ إِذا دُعِيَ اللَّهُ وَحْدَهُ [و أهل الولاية] كَفَرْتُمْ» «۲»***، يعنى: اين عذاب و نكال، به سبب آن است كه چون خدا خوانده شود در حالت يگانگى [و آنها كه ولايت امير المؤمنين و ائمه دارند]، كافر مى‏شويد» (و در قرآن و أهل الولاية مذكور نيست و به جاى ذلك، ذلكم است، و در امثال اين مقام، به حسب عربيت هر دو جائز است). __________________________________________________ (۲). مؤمن، ۱۲.