روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۳۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي القاسم محمد الجوهري عن علي بن ابي حمزه عن ابي بصير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ مُحَرَّرَةٍ كَانَ أَعْتَقَهَا أَخِي وَ قَدْ كَانَتْ تَخْدُمُ اَلْجَوَارِيَ وَ كَانَتْ فِي عِيَالِهِ فَأَوْصَانِي أَنْ أُنْفِقَ عَلَيْهَا مِنَ اَلْوَسَطِ فَقَالَ إِنْ كَانَتْ مَعَ اَلْجَوَارِي‏ وَ أَقَامَتْ عَلَيْهِمْ فَأَنْفِقْ عَلَيْهَا وَ اِتَّبِعْ وَصِيَّتَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۴

و قاسم محمّد جوهرى، از علىّ بن ابى حمزه، از ابو بصير روايت كرده است، كه گفت: از امام ابو جعفر باقر عليه السّلام در باره زن آزادشده‏اى سؤال كردم كه برادرم او را آزاد كرده بود، و او كنيزكان را خدمت ميكرد، و در جمع عيال برادرم جاى داشت، پس برادرم مرا وصيّت كرد كه از اصل مال بر او انفاق كنم، امام عليه السّلام فرمود: اگر با كنيزكان ميبوده، و سرپرستى ايشان را بر عهده داشته پس بر او انفاق كن، و پيرو وصيّت برادرت باش.