روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۴۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

روي عن اسحاق بن عمار انه قال :

سَأَلَ رَجُلٌ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ وَ أَنَا حَاضِرٌ عَنْ رَجُلٍ ضَرَبَ رَجُلاً فَلَمْ يَنْقَطِعْ بَوْلُهُ‏ قَالَ إِنْ كَانَ اَلْبَوْلُ يَمُرُّ إِلَى اَللَّيْلِ فَعَلَيْهِ اَلدِّيَةُ وَ إِنْ كَانَ إِلَى نِصْفِ اَلنَّهَارِ فَعَلَيْهِ ثُلُثَا اَلدِّيَةِ وَ إِنْ كَانَ إِلَى اِرْتِفَاعِ اَلنَّهَارِ فَعَلَيْهِ ثُلُثُ اَلدِّيَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۲

اسحاق بن عمّار گويد: مردى از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد- و من حضور داشتم- از شخصى كه ديگرى را (با حربه) چنان زده است كه مضروب يكسره بولش ميريزد، امام فرمود: اگر بول تا شب بند نيامد، پس بر ضارب است كه ديه كامل به او بپردازد، و چنانچه تا نيم روز بند آمد دو ثلث ديه را مى‏دهد، و اگر تا بالا آمدن آفتاب بول قطع شد يك سوّم ديه كامل را بايد بپردازد.