روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و سال سليمان بن خالد ابا عبد الله ع :

عَنْ رَجُلٍ اِسْتَأْجَرَ ظِئْراً فَأَعْطَاهَا وَلَدَهُ فَكَانَ عِنْدَهَا فَانْطَلَقَتِ اَلظِّئْرُ فَاسْتَأْجَرَتْ أُخْرَى فَغَابَتِ اَلظِّئْرُ بِالْوَلَدِ فَلاَ يُدْرَى مَا صُنِعَ بِهِ وَ اَلظِّئْرُ لاَ تُكَافَى قَالَ اَلدِّيَةُ كَامِلَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۴

سليمان بن خالد گويد از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى براى كودك شيرخوارش دايه‏اى اجير كرد و طفل را بوى سپرد، و دايه رفت و مرضعه ديگرى براى او گرفت و آن ديگر كودك را برد و معلوم نشد با او چه كرد، و دايه را قصاص نكنند حكم چيست؟ فرمود: ديه تمام است.