روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۷۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ طَلَاقِ الْمَفْقُود

في روايه ابراهيم بن عبد الحميد ان ابا عبد الله ع قال :

وَ فِي شَاهِدَيْنِ شَهِدَا عِنْدَ اِمْرَأَةٍ بِأَنَّ زَوْجَهَا طَلَّقَهَا فَتَزَوَّجَتْ ثُمَّ جَاءَ زَوْجُهَا قَالَ يُضْرَبَانِ اَلْحَدَّ وَ يُضَمَّنَانِ اَلصَّدَاقَ‏ لِلزَّوْجِ ثُمَّ تَعْتَدُّ اَلزَّوْجَةُ وَ تَرْجِعُ إِلَى زَوْجِهَا اَلْأَوَّلِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۵

ابراهيم بن عبد الحميد گويد: از امام صادق عليه السّلام است كه‏ فرمود: در باره دو تن شاهد كه در نزد زنى شهادت داده بودند كه شوهرت تو را طلاق داده، و زن پس از عدّه شوهر كرده بود، آنگاه شوهر اوّل آمد و ثابت شد كه شاهدها دروغ گفته بودند و او طلاق نداده بود: فرمود. بر آن دو تن كه بدروغ شهادت داده‏اند حدّ جارى مى‏شود و مهريّه زن را كه از شوهر دوّم گرفته يا طلبكار بود ضامنند و بايد بپردازند، و زن براى شوهر دوّم بايد عدّه نگهدارد و پس از ايّام عدّه بخانه شوهر اوّل باز ميگردد.