روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۴۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ اللِّعَان

روي الحسن بن علي الكوفي عن الحسين بن سيف عن محمد بن سليمان عن ابي جعفر الثاني ع قال :

وَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ صَارَ اَلرَّجُلُ إِذَا قَذَفَ اِمْرَأَتَهُ كَانَتْ شَهَادَتُهُ أَرْبَعَ‏ شَهََادََاتٍ بِاللََّهِ‏ فَإِذَا قَذَفَهَا غَيْرُهُ أَبٌ أَوْ أَخٌ أَوْ وَلَدٌ أَوْ غَرِيبٌ جُلِدَ اَلْحَدَّ أَوْ يُقِيمَ اَلْبَيِّنَةَ عَلَى مَا قَالَ فَقَالَ قَدْ سُئِلَ‏ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع‏ عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ إِنَّ اَلزَّوْجَ إِذَا قَذَفَ اِمْرَأَتَهُ فَقَالَ رَأَيْتُ ذَلِكَ بِعَيْنِي كَانَتْ شَهَادَتُهُ أَرْبَعَ‏ شَهََادََاتٍ بِاللََّهِ‏ وَ إِذَا قَالَ إِنَّهُ لَمْ يَرَهُ قِيلَ لَهُ أَقِمِ اَلْبَيِّنَةَ عَلَى مَا قُلْتَهُ وَ إِلاَّ كَانَ بِمَنْزِلَةِ غَيْرِهِ وَ ذَلِكَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ لِلزَّوْجِ مَدْخَلاً يَدْخُلُهُ لَمْ يَجْعَلْهُ لِغَيْرِهِ مِنْ وَالِدٍ وَ لاَ وَلَدٍ وَ يَدْخُلُهُ بِاللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ فَجَازَ أَنْ يَقُولَ رَأَيْتُ وَ لَوْ قَالَ غَيْرُهُ رَأَيْتُ قِيلَ لَهُ وَ مَا أَدْخَلَكَ اَلْمَدْخَلَ اَلَّذِي تَرَى هَذَا فِيهِ وَحْدَكَ أَنْتَ مُتَّهَمٌ وَ لاَ بُدَّ مِنْ أَنْ يُقَامَ عَلَيْكَ اَلْحَدُّ اَلَّذِي أَوْجَبَهُ اَللَّهُ عَلَيْكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۱

محمّد بن سليمان گويد: به امام جواد عليه السّلام عرض كردم فدايت شوم چگونه است كه اگر شوهر زن خويش را تهمت زنا زند بايد بجاى چهار شاهد خود چهار بار شهادت با سوگند دهد، ولى اگر غير شوهر تهمت زند پدر باشد يا برادر يا پسر يا بيگانه بايد اقامه بيّنه كند بچهار شاهد يا حدّ قذف خورد؟ فرمود: از جعفر بن محمّد عليهما السّلام اين مسأله را سؤال كردند فرمود: مرد هنگامى كه اين تهمت را ميزند مى‏گويد: بچشم خويش ديدم لذا بايد چهار بار قسم ياد كند بلفظ جلاله، و هر گاه گويد: من خود نديدم باو گفته مى‏شود اقامه بيّنه كن بچهار شاهد عادل كه بر آن شهادت دهند، (چون چنين است حكم او با ديگران فرق دارد) و إلّا او مانند ديگران و در حدّ آنها است، و اين تفاوت براى اينست كه خداوند عزّ و جلّ راه ورود را بر زن براى شوهرش باز گذاشته كه هر وقت بخواهد بر او وارد شود ولى براى ديگران چنين نكرده نه براى پدر و نه براى فرزند، و شوهر شب يا روز بر او بدون مانع وارد مى‏شود و حقّ دارد بگويد من بچشم خود ديدم و اگر ديگرى بگويد من ديدم، گويند: به چه سبب تو تنها بخانه أجنبى وارد شدى و چنين ديدى، اكنون خود متهم هستى و ناچار بايد حدّى كه خداوند مقرّر فرموده بر تو جارى شود.