روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۶۱۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ الظِّهَار

روي ابن محبوب عن ابي ايوب الخزاز عن بريد بن معاويه قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ رَجُلٍ ظَاهَرَ مِنِ اِمْرَأَتِهِ ثُمَّ طَلَّقَهَا تَطْلِيقَةً قَالَ إِذَا هُوَ طَلَّقَهَا تَطْلِيقَةً فَقَدْ بَطَلَ اَلظِّهَارُ وَ هَدَمَ اَلطَّلاَقُ اَلظِّهَارَ فَقُلْتُ لَهُ فَلَهُ أَنْ يُرَاجِعَهَا قَالَ نَعَمْ هِيَ اِمْرَأَتُهُ فَإِنْ رَاجَعَهَا وَجَبَ عَلَيْهِ مَا يَجِبُ عَلَى اَلْمُظَاهِرِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسََّا قُلْتُ فَإِنْ تَرَكَهَا حَتَّى يَحِلَّ أَجَلُهَا وَ تَمْلِكَ نَفْسَهَا ثُمَّ تَزَوَّجَهَا بَعْدَ ذَلِكَ هَلْ يَلْزَمُهُ اَلظِّهَارُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسََّا قَالَ لاَ قَدْ بَانَتْ مِنْهُ وَ مَلَكَتْ نَفْسَهَا قُلْتُ فَإِنْ ظَاهَرَ مِنْهَا فَلَمْ يَمَسَّهَا وَ تَرَكَهَا لاَ يَمَسَّهَا إِلاَّ أَنَّهُ يَرَاهَا مُتَجَرِّدَةً مِنْ غَيْرِ أَنْ يَمَسَّهَا هَلْ يَلْزَمُهُ فِي ذَلِكَ شَيْ‏ءٌ قَالَ هِيَ اِمْرَأَتُهُ وَ لَيْسَ بِمُحَرَّمٍ عَلَيْهِ مُجَامَعَتُهَا وَ لَكِنْ يَجِبُ عَلَيْهِ مَا يَجِبُ عَلَى اَلْمُظَاهِرِ قَبْلَ أَنْ يُجَامِعَهَا وَ هِيَ اِمْرَأَتُهُ‏ قُلْتُ فَإِنْ رَفَعَتْهُ إِلَى اَلسُّلْطَانِ فَقَالَتْ‏ إِنَّ هَذَا زَوْجِي قَدْ ظَاهَرَ مِنِّي وَ قَدْ أَمْسَكَنِي لاَ يَمَسُّنِي مَخَافَةَ أَنْ يَجِبَ عَلَيْهِ مَا يَجِبُ عَلَى اَلْمُظَاهِرِ فَقَالَ لَيْسَ يَجِبُ عَلَيْهِ أَنْ يُجْبِرَهُ عَلَى اَلْعِتْقِ وَ اَلصِّيَامِ وَ اَلْإِطْعَامِ إِذَا لَمْ يَكُنْ لَهُ مَا يُعْتِقُ وَ لاَ يَقْوَى عَلَى اَلصِّيَامِ وَ لاَ يَجِدُ مَا يَتَصَدَّقُ بِهِ‏ وَ إِنْ كَانَ يَقْدِرُ عَلَى أَنْ يُعْتِقَ فَإِنَّ عَلَى اَلْإِمَامِ أَنْ يُجْبِرَهُ عَلَى اَلْعِتْقِ وَ اَلصَّدَقَةِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَمَسَّهَا وَ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَمَسَّهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۲۷

بريد بن معاويه گويد: از امام باقر عليه السّلام در مورد مردى كه از زوجه‏اش ظهار كرده و بعد او را يك طلاق داده بود پرسيدم، فرمود: اگر او را يك طلاق بدهد ظهار باطل شده است، و طلاق حكم ظهار را برداشته، عرض كردم ميتواند باو رجوع كند؟ فرمود: آرى وى زوجه اوست امّا اگر رجوع كند بر وى لازم شود آنچه بر شخصى كه ظهار كرده لازم است (از كفّاره) و ادا كند پيش از آنكه با همسر خود نزديكى كند، عرض كردم: اگر او را رها كرد تا عدّه‏اش سرآمد و مالك بضع خود گشت، سپس مرد بعقد جديد او را تزويج كرد آيا آن ظهار حكمش باقى است و بايد پيش از تماس گرفتن و نزديكى با زن كفّاره دهد؟ فرمود: نه، زيرا فراق حاصل گشته و زن از او جدا شده است و اختيار خود را بدست گرفته. عرض كردم: اگر از وى ظهار كرد و با وى نزديكى ننمود و او را بكلّى رها كرد جز اينكه تن برهنه او را مى‏بيند ولى دست نمى‏آزد آيا كفّاره‏اى باو تعلّق مى‏گيرد؟ فرمود: زوجه اوست و بر او حرام نيست كه با او نزديكى كند و ليكن كفّاره‏اى بر او واجب شده است كه قبل از مقاربت بپردازد ولى همسر او خواهد بود، عرض كردم اگر شكايت به حاكم برد و گفت اين شوهر من از من ظهار كرده و مرا معلّق نگاهداشته با من همخوابگى نمى‏كند از ترس آنكه كفّاره بايد بدهد مانند كسى كه ظهار كرده حكمش چيست،؟ فرمود: حاكم نمى‏تواند او را در صورت عدم تمكن وادار به آزاد كردن بنده و روزه و صدقه‏ كند، و چنانچه ميتوانست بنده آزاد كند امام و حاكم ميتواند او را به آزاد كردن بنده يا دادن صدقه مجبور سازد قبل از نزديكى با همسر و بعد از آن چنانچه قبلا نپرداخته باشد.