روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۱۲۲
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح
روي زراره عن ابي عبد الله ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۱۲۱ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۱۲۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶
و زرارة روايت كرده است كه امام صادق عليه السّلام فرمود: كه شيث براى آدم متولّد شد، و نامش راهبة اللَّه نهادند، و او اوّلين فرد از آدميان در روى اين زمين بود كه او را وصىّ قرار دادند، آنگاه يافت پس از شيث بدنيا آمد، و چون اين دو به حدّ بلوغ رسيدند، خداوند خواست كه نسل بشر در دنيا فزونى يابد چنان كه مىبينيد، و نيز قلم تقدير جارى شود كه بعضى بر بعض ديگر حرام باشند از خواهران بر برادران، پس از عصر روز پنج شنبه حوراء را از بهشت بنام نزله فرو فرستاد، پس خداوند عزّ و جلّ آدم را فرمود: تا وى را به شيث ترويج نمايد، آدم وى را به زوجيّت دائمى شيث در آورد، و پس از عصر فرداى آن روز حوراء ديگرى از بهشت بنام منزله فرو فرستاد، و امر فرمود كه آدم او را بزوجيّت يافت درآورد و آدم اين فرمان را انجام داد، پس شيث داراى فرزند پسرى شد و يافت نيز داراى فرزند دخترى گرديد، آنگاه چون اين دو فرزند به حدّ بلوغ رسيدند خداوند عزّ و جلّ امر فرمود تا آدم، دختر يافت را به عقد نكاح پسر شيث در آورد و آدم اين فرمان را نيز اجرا كرد، پس خالصان و پاكان از انبياء و فرستادگان از نسل اين دو فرزند ميباشند، و پناه بر خدا از آنكه گفتهاند از امر برادران و خواهران.