روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، أَبْوَابُ الْقَضَايَا وَ الْأَحْكَام-بَابُ مَنْ يَجُوزُ التَّحَاكُمُ إِلَيْهِ وَ مَنْ لَا يَجُوز

روي احمد بن عايذ عن ابي خديجه سالم بن مكرم الجمال قال قال ابو عبد الله جعفر بن محمد الصادق ع :

إِيَّاكُمْ أَنْ يُحَاكِمَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً إِلَى أَهْلِ‏ اَلْجَوْرِ وَ لَكِنِ اُنْظُرُوا إِلَى رَجُلٍ مِنْكُمْ يَعْلَمُ‏ شَيْئاً مِنْ قَضَايَانَا فَاجْعَلُوهُ بَيْنَكُمْ فَإِنِّي قَدْ جَعَلْتُهُ قَاضِياً فَتَحَاكَمُوا إِلَيْهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳

احمد بن عائذ- كه خود يكى از راويان ثقه است- از ابى خديجه سالم بن مكرم جمّال روايت كرده كه امام صادق عليه السّلام فرمود: مبادا يكى از شما شيعيان در مورد دادخواهى، كسى را براى دادرسى نزد حاكم جور برد، بلكه بنگرد چه كسى در ميان شما با احكام و طرز حكومت ما آشنا مى‏باشد او را براى رفع خصومت و داورى برگزينيد، پس حكم را بنزد او برده، و داورى و قضاوتش را بپذيريد كه من نيز او را بر شما قاضى و داور قرار مى‏دهم.

«نكته: البتّه بايد دانست كه در زبان عرب قضاء و قضي مصدر قضى يقضى‏ آمده است، و قضاوت به عنوان مصدر و غير آن نيامده، و اين كلمه حاصل تصرّفات فارسيانه است كه چون بسيار مشهور و مستعمل است ما نيز آن را در اين كتاب بكار برده‏ايم».