الصف ٩
ترجمه
الصف ٨ | آیه ٩ | الصف ١٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«الْهُدی»: مراد قرآن است که انگار سراپا هدایت است (نگا: بقره / . «رَسُولَهُ»: پیغمبر خود، محمد را. «لِیُظْهِرَهُ»: تا آن دین را که اسلام نام دارد، چیره گرداند و غلبه دهد. مراد از اظهار یا غلبه اسلام بر آئینهای دیگر، این نیست که در جهان، دین دیگری نماند و بلکه همه از اسلام پیروی کنند؛ بلکه مراد چیره شدن اسلام بر سایر ادیان و غلبه مسلمین بر دیگران با حجت و برهان و قدرت مادی و معنوی تا آخر زمان است (نگا: صفوه التفاسیر).
تفسیر
- آيات ۱ ۹، سوره صف
- اشاره به مطالب اين سوره مباركه
- مقصود از خطاب توبيخى : ((چرا مى گوييد آنچه را كهعمل نمى كنيد)) با توجه به سياق و زمينه كلام
- اشاره به نهى مسلمانان از ايذاى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم
- معناى جمله ((فلما زاغلوا ازاغ الله قلوبهم ...)) و بيان اينكه مقصود از ازاغه واضلال خداوند چيست
- دو بخش دعوت و رسالت عيسى (عليه السلام ) تصديق پيامبر پيش از خود، و بشارت بهآمدن پيامبر بعد از خود
- توضيح اينكه مفهوم بشارت دادن عيسى (عليه السلام ) به آمدن پيامبر اسلام (صلى اللهعليه و آله و سلم ) اين است كه دين اسلام اتم واكمل است
- معروف بودن پيامبر(ص ) به نام احمد
- وجه اينكه رد كننده دعوت به اسلام ((ظالمترين )) است
- معناى اظهار دين حق بر همه اديان
- (رواياتى درباره نام هاى پيامبر اكرم (ص )، بشارت عيسى ،
- فاصله بين عيسى و پيامبر اسلام (ص )
نکات آیه
۱ - حضرت محمد(ص)، فرستاده خداوند است. (هو الذى أرسل رسوله)
۲ - هدایت و راهنمایى انسان ها، مسؤولیتى الهى بر دوش پیامبر(ص) (أرسل رسوله بالهدى)
۳ - رسول اکرم(ص)، پیام آور هدایت از جانب خداوند (أرسل رسوله بالهدى) «باء» در «بالهدى» به معناى «مع» است; یعنى، رسولش را به همراه هدایت فرستاد.
۴ - انسان، نیازمند هدایت از جانب خداوند (أرسل رسوله بالهدى) فرستاده شدن پیامبر(ص) براى هدایت، با این فرض مى باشد که انسان، نیازمند هدایت از سوى خداوند است.
۵ - قرآن، کتاب هدایت است. (أرسل رسوله بالهدى) مقصود از «الهدى» قرآن کریم است، چرا که قرآن کتاب هدایت است و هدایت فلسفه نزول قرآن مى باشد.
۶ - هدایت و راهنمایى هاى قرآن، به دور از هر کاستى و پیراسته از کمترین پیامد ناهنجار (أرسل رسوله بالهدى) در صورتى که مراد از «هدى» قرآن باشد; تعبیر مصدر به جاى اسم فاعل (هادى) اشاره به این حقیقت دارد که قرآن، محض هدایت است; یعنى، رهنمودهاى قرآن مستلزم هیچ ضلالت و همراه با هیچ گمراهى و سر درگمى نیست.
۷ - اسلام، تنها دین حق و مورد قبول خداوند (هو الذى أرسل رسوله ... و دین الحقّ)
۸ - پیامبر(ص)، آورنده دین حق از سوى خداوند (أرسل رسوله بالهدى و دین الحقّ)
۹ - اسلام، حاوى معارف نظرى و برنامه عملى است. (أرسل رسوله بالهدى و دین الحقّ) «دین» به معناى ملت، مذهب و سیره است. «دین حق»; یعنى، مذهب و مسلک درست و به دور از هر گونه نقص و کاستى. با توجه به این که ظاهر عطف، تغایر معناى معطوف و معطوف علیه است، مى توان گفت که مراد از «هدى»، معارف عقلى و نظرى و مراد از «دین حق» قوانین و برنامه هاى عملى است.
۱۰ - تعلق اراده الهى بر غلبه دادن دین اسلام بر دیگر ادیان، به رغم ناخرسندى مشرکان (أرسل رسوله بالهدى و دین الحقّ لیظهره على الدین کلّه و لو کره المشرکون) ضمیر «یظهره» مى تواند به رسول و یا «دین» برگردد. در هر دو صورت، معنا یکى خواهد بود.
۱۱ - وجود مذاهب و ادیان گوناگون در جزیرة العرب به هنگام بعثت پیامبر(ص) (لیظهره على الدین کلّه)
۱۲ - مشرکان صدراسلام، اصلى ترین دشمن اسلام بودند. (لیظهره على الدین کلّه و لو کره المشرکون) با این که غیر از مشرکان، پیروان ادیان دیگر نیز از پیشرفت اسلام ناخرسند بوده و با آن خصومت داشتند; اختصاص به ذکر یافتن مشرکان در آیه شریفه، نشان دهنده مطلب یاد شده است.
۱۳ - شرک ستیزى، از مشخصه هاى بارز و اصلى اسلام (لیظهره على الدین کلّه و لو کره المشرکون)
۱۴ - تاریخ آینده بشر، شاهد شکست تمامى ادیان و پیروزى و حاکمیت دین اسلام خواهد بود. (هو الذى أرسل رسوله ... لیظهره على الدین کلّه)
موضوعات مرتبط
- ادیان: تاریخ ادیان ۱۱; فرجام ادیان ۱۴
- اسلام: پیشگویى پیروزى اسلام ۱۴; حقانیت اسلام ۷، ۸; دشمنان اسلام ۱۲; شرک ستیزى اسلام ۱۳; منشأ پیروزى اسلام ۱۰; ویژگیهاى اسلام ۹، ۱۳
- انسان: نیازهاى معنوى انسان ۴; هدایت انسان ها ۲
- بعثت: تاریخ مقارن بعثت ۱۱
- جزیرة العرب: تاریخ جزیرة العرب ۱۱; دین در جزیرة العرب ۱۱
- خدا: آثار اراده خدا ۱۰
- رسولان خدا :۱
- قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۱۴; تنزیه قرآن ۶; ویژگیهاى قرآن ۵; ویژگیهاى هدایتگرى قرآن ۶; هدایتگرى قرآن ۵
- محمد(ص): رسالت محمد(ص) ۱، ۲، ۸; مقامات محمد(ص) ۱; نقش محمد(ص) ۳، ۸; هدایتگرى محمد(ص) ۲، ۳
- مشرکان: دشمنى مشرکان صدر اسلام ۱۲; عوامل ناخشنودى مشرکان۱۰
- نیازها: نیاز به هدایتهاى خدا ۴