روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۶۲۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

: 

إِذَا أَتَيْتَ‏ اَلْغَرِيَ‏ بِظَهْرِ اَلْكُوفَةِ فَاغْتَسِلْ وَ اِمْشِ عَلَى سُكُونٍ وَ وَقَارٍ حَتَّى تَأْتِيَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فَتَسْتَقْبِلُهُ بِوَجْهِكَ وَ تَقُولُ‏ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اَللَّهِ‏ أَنْتَ أَوَّلُ مَظْلُومٍ وَ أَوَّلُ مَنْ غُصِبَ حَقَّهُ صَبَرْتَ وَ اِحْتَسَبْتَ حَتَّى أَتَاكَ اَلْيَقِينُ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ لَقِيتَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنْتَ شَهِيدٌ عَذَّبَ اَللَّهُ قَاتِلَكَ بِأَنْوَاعِ اَلْعَذَابِ وَ جَدَّدَ عَلَيْهِ اَلْعَذَابَ جِئْتُكَ عَارِفاً بِحَقِّكَ مُسْتَبْصِراً بِشَأْنِكَ مُعَادِياً لِأَعْدَائِكَ وَ مَنْ ظَلَمَكَ أَلْقَى عَلَى ذَلِكَ رَبِّي إِنْ شَاءَ اَللَّهُ إِنَّ لِي ذُنُوباً كَثِيرَةً فَاشْفَعْ لِي عِنْدَ رَبِّكَ فَإِنَّ لَكَ عِنْدَ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَقَاماً مَعْلُوماً وَ إِنَّ لَكَ عِنْدَ اَللَّهِ جَاهاً وَ شَفَاعَةً وَ قَدْ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ لاََ يَشْفَعُونَ‏ إِلاََّ لِمَنِ اِرْتَضى‏ََ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۲

چون در پشت شهر كوفه بسرزمين غري آمدى غسل كن، و با سكون و وقار گام همى سپار تا چون بمزار امير المؤمنين عليه السّلام رسيدى روى خود را بسوى آن كن، و بگو: «السّلام عليك يا وليّ اللَّه‏ ، سلام بر تو اى ولى خدا، تو نخستين مظلوم و اولين كسى هستى كه حقّش غصب شده است، و تو صبر كردى، و آن تجاوز و ستم را بحساب خدا تحمّل نمودى، تا اجلت فرا رسيد. و شهادت ميدهم كه تو در حالى با خدا ديدار كردى كه شهيد بودى خدا قاتلت را به انواع عذاب معذب داراد! و تازه بتازه او را عذاب كناد! من بحالى نزد تو آمده‏ام كه بحقّ تو عارفم، و نسبت بشأن تو بصير و واقفم، و با دشمنانت و با كسانى كه بر تو ستم كرده‏اند دشمنم، و إن شاء اللَّه با همين عقيده با پروردگار خود ديدار ميكنم. من گناهان بسيارى دارم پس نزد پروردگارت از من شفاعت كن، زيرا كه تو نزد خداى تبارك و تعالى از مقامى معلوم برخوردارى، و نزد خدا آبرو و حقّ شفاعتى دارى، و خداى عزّ و جلّ فرموده است: «ايشان جز از كسى كه مورد خشنودى خدا باشد شفاعت نميكنند».