روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۹۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-صَلَاةٌ أُخْرَى لِلْحَاجَة

روي عمر بن اذينه عن شيخ من ال سعد قال :

كَانَتْ بَيْنِي وَ بَيْنَ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ‏ اَلْمَدِينَةِ خُصُومَةٌ ذَاتُ خَطَرٍ عَظِيمٍ فَدَخَلْتُ عَلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَذَكَرْتُ لَهُ ذَلِكَ وَ قُلْتُ عَلِّمْنِي شَيْئاً لَعَلَّ اَللَّهَ يَرُدُّ عَلَيَّ مَظْلِمَتِي‏ فَقَالَ إِذَا أَرَدْتَ اَلْعَدُوَّ فَصَلِّ بَيْنَ اَلْقَبْرِ وَ اَلْمِنْبَرِ رَكْعَتَيْنِ أَوْ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ وَ إِنْ شِئْتَ فَفِي بَيْتِكَ وَ اِسْأَلِ اَللَّهَ أَنْ يُعِينَكَ وَ خُذْ شَيْئاً مِمَّا تَيَسَّرَ فَتَصَدَّقْ بِهِ عَلَى أَوَّلِ مِسْكِينٍ تَلْقَاهُ قَالَ فَفَعَلْتُ مَا أَمَرَنِي فَقَضَى لِي وَ رَدَّ اَللَّهُ عَلَيَّ أَرْضِي

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۱

عمر بن أذينه از پيرمردى از آل سعد روايت كرده كه گفت: ميان من و شخصى از اهل مدينه خصومتى پديد آمد كه بسيار پر خطر بود (مثلا احتمال قتل ميرفت) بدين جهت خدمت امام صادق عليه السّلام رسيدم و ماجرا را براى آن حضرت ذكر كردم و گفتم: بمن چيزى بياموزيد، باشد كه خداوند متعال حقّ مرا بمن باز گرداند يا داد مرا بستاند و بمن رساند، آن حضرت فرمود: هر گاه قصد هلاك دشمنى داشتى ميان قبر و منبر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله دو ركعت يا چهار ركعت نماز كن، و اگر خواستى مى‏توانى در خانه‏ات نماز كنى (وقتى در مدينه نيستى) و از خداوند درخواست كن كه تو را يارى كند، و از آنچه تو را ميسر شود چيزى بردار و به اوّلين مستمندى كه به او برخوردى صدقه بده، گويد: من آنچه را امام عليه السّلام فرموده بود انجام دادم، پس كارم درست شد يا خداوند چنان كرد كه حق‏دار بودن من آشكار شد و خدا زمين مرا كه به زور غصب كرده بودند بمن باز گردانيد.