روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۹۱
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-صَلَاةٌ أُخْرَى لِلْحَاجَة
روي زياد القندي عن عبد الرحيم القصير قال :
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۹۰ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۹۲ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۳
زياد القندي از عبد الرّحيم قصير روايت كرده كه گفت: خدمت امام صادق عليه السّلام رسيدم و عرض كردم: فدايتان گردم من دعائى از خود ساختهام، آن حضرت فرمود: براى من دعايت را (يا نو آوريت را) فروگذار و رها كن و دعاى ساختگى و باصطلاح من درآوردى خود را عنوان نكن (و يا اينكه دعاى جديد ساختن را بمن واگذار). هر گاه مشكلى برايت پيش آمد به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پناه ببر بدين نحو كه دو ركعت نماز كن و آن را هديه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله ساز، عرض كردم: چگونه اين كار را انجام دهم؟ فرمود: نخست غسل ميكنى آنگاه دو ركعت نماز ميخوانى بدين نحو كه تكبيرات افتتاح آن را همانند افتتاح نماز واجب ميكنى، و تشهّد را نيز مانند نماز واجب ميخوانى (طولانى و مشتمل بر آداب و اذكار واجب و مستحبّ، نه كوتاه) و چون از تشهد فارغ گشتى و سلام نماز را گفتى چنين دعا ميكنى «اللّهمّ أنت السّلام و منك السّلام و إليك يرجع السّلام. اللّهمّ صلّ على محمّد و آل محمّد، و بلّغ روح محمّد و آل محمّد عنّي السّلام، و السّلام عليهم و رحمة اللَّه و بركاته، اللّهمّ إنّ هاتين الرّكعتين هديّة منّي إلى رسولك صلّى اللَّه عليه و آله فأثبني عليهما ما أمّلت و رجوت منك و في رسولك يا ولي المؤمنين». (يعنى: بار خدايا سلام و سلامت از همه عيب و نقصها توئى و سلامتى از بديها و بلاها موهبتى از جانب توست، و سلام بسوى تو بر ميگردد، بار خدايا بر محمّد و آل او درود و صلوات فرست و از جانب من به روح محمّد و آل محمّد سلام و درود رسان، و برايشان سلام باد و رحمت و بركات خداوند متعال. بار خدايا اين دو ركعت نماز هديّهاى از من به رسول تو است پس مرا بپاداش اين دو ركعت ثواب عطا فرما آنچه را كه آرزو دارم و در موردرسولت آن (شفاعت) را كه اميد ميدارم اى ولي مؤمنان) آنگاه بسجده ميروى و چهل بار اين دعا را ميخوانى: «يا حيّ يا قيّوم، يا حيّا لا يموت، يا حيّ لا إله إلا أنت، يا ذا الجلال و الإكرام، يا أرحم الرّاحمين». يعنى: اى زندهاى كه مرگ به ساحتت راه ندارد و زوال در وجود تو نيست و همه چيز از تو موجود و بر پا گشته است، اى زنده هميشه جاويد كه نيستى و مرگ ندارد، اى زنده كه نيست خدائى جز تو، اى صاحب جلال و شكوه كه عظمت و اكرام مخصوص تو است اى مهربانترين مهربانان) آنگاه گونه راستت را بر خاك ميگذارى و چهل مرتبه ديگر همان دعا را تكرار ميكنى، و بعد گونه چپت را بر خاك نهاده و همان دعا را چهل مرتبه ديگر ميخوانى، آنگاه سر خود را بلند ميكنى و دستهايت را برميدارى و باز همان دعا را چهل بار ميخوانى، آنگاه دست خود را بر گردنت نهاده و چهل بار انگشت سبابهات را حركت ميدهى (يعنى بچپ و راست يا بالا و پائين حركت ميدهى) پس محاسنت را با دست چپ بگير و به گريه پرداز و اگر نتوانستى خود را بحال گريه بدار و اين دعا را بخوان: «يا محمّد يا رسول اللَّه أشكو إلى اللَّه و إليك حاجتي، و أشكو إلى أهل بيتك الرّاشدين حاجتي، و بكم أتوجّه إلى اللَّه في حاجتي» (يعنى اى محمّد اى فرستاده خدا من حاجتم را بخدا و به تو شكوه ميكنم، و نيز حاجتم را به اهل بيت تو كه هدايتكنندگان براه راستاند شكوه مىبرم، و به آبروى و شفاعت شما به خداوند روى مىآورم و حاجت خود را مىطلبم) آنگاه بسجده ميروى و ميگوئى: «يا اللَّه، يا اللَّه- آنقدر تكرار ميكنى تا نفست تمامشود و ميگوئى- صلّ على محمّد و آل محمّد» يعنى بر محمد و آل او صلوات فرست و با من چنين و چنان كن (بجاى چنين و چنان دعا و حاجتت را ميگوئى) امام صادق عليه السّلام اضافه فرمود: چنانچه شخص باين ترتيب عمل نمايد من نزد خداوند عزّ و جلّ ضامنم كه از جاى خود حركت نكرده باشد مگر آنكه حاجتش برآورده شده باشد (بعبارت ديگر آنقدر سريع به اجابت ميرسد كه شخص هنوز از جاى خود بلند نشده حاجتش برآورده شده است).
(نماز ديگرى براى حاجت)
پدرم- كه خداوند از او خشنود باد- در رسالهاش كه برايم فرستاده گويد: فرزندم هر گاه تو را در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ حاجتى باشد براى به اجابت رسيدن آن سه روز يعنى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگير، و چون روز جمعه فرا رسيد در حالى كه غسل كرده باشى (كه ظاهرا غسل جمعه كافى باشد يا بقصد هر دو بكند. و اگر دو غسل كند يعنى حاجت و جمعه نور على نور باشد بنا بر آنچه بعضى از علماء- رحمهم اللَّه- فرمودهاند) پيش از زوال روز جمعه بصحرا (يا مكان باز و زير آسمان) براى نماز بدرگاه خداوند تعالى بيرون رو، و دو ركعت نماز كن، كه در هر ركعت الحمد و پانزده بار سوره «قل هو اللَّه» را ميخوانى، و چون بركوع رفتى ده نوبت ديگر ميخوانى، و چون سر از ركوع برداشتى ده بار ديگر، و وقتى بسجده رفتى ده مرتبه
ديگر «قل هو اللَّه» و چون سر برداشتى ده بار ديگر همان سوره را ميخوانى، و چون بسجده دوم رفتى باز ده بار، و وقتى سر از سجده برداشتى ده بار ديگر همان سوره را ميخوانى، آنگاه براى ركعت دوم نماز بر ميخيزى بدون گفتن تكبير، و همانند ركعت اول رفتار ميكنى، و قنوت را در ركعت دوّم پس از قرائت و پيش از ركوع (همانند ساير نمازها) بخوان.
و چون خداوند تبارك و تعالى با بر آوردن حاجتت بر تو تفضّل فرمود، دو ركعت نماز شكر بجا آور، بدين نحو كه در ركعت اول الحمد و سوره «قل هو اللَّه» و در ركعت دوم الحمد و سوره «قل يا أيّها الكافرون» را ميخوانى، و نيز در ركعت اوّل در ركوعت ميگوئى: «الحمد للَّه شكرا» يعنى حمد ميكنم خداوند تعالى را بمنظور شكرگزارى، و در سجود ميگوئى: «شكرا لله و حمدا» و در ركعت دوم در ركوع و سجودت اين دعا را ميخوانى: «الحمد لله الّذي قضى حاجتي و أعطاني مسألتي» (يعنى جميع محامد مخصوص خداوند است بپاس آنكه حاجت مرا برآورد و خواسته مرا بمن عطا فرمود).
