روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۸۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-صَلَاةٌ أُخْرَى لِلْحَاجَة

روي عن يونس بن عمار قال :

شَكَوْتُ إِلَى‏ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلاً كَانَ يُؤْذِينِي فَقَالَ اُدْعُ عَلَيْهِ فَقُلْتُ قَدْ دَعَوْتُ عَلَيْهِ فَقَالَ لَيْسَ هَكَذَا وَ لَكِنِ اِقْلَعْ عَنِ اَلذُّنُوبِ وَ صُمْ وَ صَلِّ وَ تَصَدَّقْ فَإِذَا كَانَ آخِرُ اَللَّيْلِ فَأَسْبِغِ اَلْوُضُوءَ ثُمَّ قُمْ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ قُلْ وَ أَنْتَ سَاجِدٌ اَللَّهُمَّ إِنَّ فُلاَنَ بْنَ فُلاَنٍ قَدْ آذَانِي اَللَّهُمَّ أَسْقِمْ بَدَنَهُ وَ اِقْطَعْ أَثَرَهُ وَ اُنْقُصْ أَجَلَهُ وَ عَجِّلْ لَهُ ذَلِكَ فِي عَامِهِ هَذَا قَالَ فَفَعَلْتُ فَمَا لَبِثَ أَنْ هَلَكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۲

از يونس بن عمّار روايت كرده‏اند كه گفت: از شخصى كه مرا آزار ميداد به خدمت امام صادق عليه السّلام شكايت كردم آن حضرت فرمود: او را نفرين كن: عرض كردم: او را نفرين كرده‏ام (ولى كارگر نيفتاده) آن حضرت فرمود: اين طور نيست (كه هر نفرينى مستجاب شود) لكن جهت استجابت دعا مدّتى چند از گناهان بكلّى دورى كن و روزه بدار و نماز كن و صدقه بده، و چون آخر شب شد وضوئى بتمام و كمال بساز (كه همه دعاهاى مربوطه را بخوانى و هر عضو را دو بار آب بريزى و مستحبات را بجا آورى) آنگاه برخيز و دو ركعت (ايستاده) نماز كن و در حال سجود اين دعا را بخوان: «اللّهمّ إنّ فلان بن فلان (بجاى اين دو كلمه نام شخص مورد نظر را بگويد) قد آداني اللّهمّ أسقم بدنه، و اقطع أثره، و انقص أجله، و عجّل له ذلك في عامه هذا».

(يعنى: بار خدايا فلان پسر فلانى مرا مى‏آزارد خداوندا تن او را به بيمارى دچار ساز اثر او را قطع فرما كه اثرى از او نماند، و مهلتش را كم ساز و بزودى اجل اورا در همين امسال برسان) يونس گويد: من اين كار را كردم و اندك زمانى نگذشته بود كه هلاك شد.
(نماز ديگرى جهت حاجت)