روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۰۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

و قال الصادق ع :

إِذَا رَأَيْتَ‏ اَلْمُؤْمِنَ‏ قَدْ شَخَصَ بِبَصَرِهِ وَ سَالَتْ عَيْنُهُ اَلْيُسْرَى وَ رَشَحَ جَبِينُهُ وَ تَقَلَّصَتْ شَفَتَاهُ وَ اِنْتَشَرَ مَنْخِرَاهُ‏ فَأَيَّ ذَلِكَ رَأَيْتَ فَحَسْبُكَ بِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸۷

امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه مؤمنى را ديدى كه چشمانش باز مانده و بهم نميزند و آب از چشم چپش روان شده و بر پيشانيش عرق نشسته و لبهايش كشيده و در هم فشرده و سوراخهاى بينى او از هم باز شده، پس هر كدام از اين علامتها ترا كافى است كه او را رو به قبله كرده و مقدمات مربوط به ميّت را مهيّا كنى. (يعنى بعنوان نشانه رسيدن مرگ مقدّمات مراسم مربوطه را بجاى آرى).