روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ يَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ دُخُولِ الْحَمَّامِ وَ آدَابِهِ وَ مَا جَاءَ فِي التَّنْظِيفِ وَ الزِّينَة

و قال عبد الرحمن بن مسلم المعروف بسعدان :

كُنْتُ فِي اَلْحَمَّامِ فِي اَلْبَيْتِ اَلْأَوْسَطِ فَدَخَلَ‏ أَبُو اَلْحَسَنِ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ع وَ عَلَيْهِ إِزَارٌ فَوْقَ اَلنُّورَةِ فَقَالَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ فَرَدَدْتُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمَ وَ دَخَلْتُ اَلْبَيْتَ اَلَّذِي فِيهِ اَلْحَوْضُ فَاغْتَسَلْتُ وَ خَرَجْتُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۶

و عبد الرحمن بن مسلم معروف به سعدان گويد: من در حمّام در خانه ميانى بودم و موسى بن جعفر عليهما السّلام در حالى كه لنگى بر روى نوره بسته بود وارد شد و گفت: السّلام عليكم، من جواب ايشان را دادم و وارد خانه‏اى كه حوض در آنجا است شدم و غسل كرده بيرون آمدم. و از اين حديث ظاهر مى‏شود كه سلام كردن در حمّام بكسى كه لنگ بسته باشد جايز است و آن (نهى از سلام كردن در حمّام) كه در اخبار وارد شده مربوط به كسى است كه لنگ نبسته باشد.