الفتح ٩
ترجمه
| الفتح ٨ | آیه ٩ | الفتح ١٠ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«تُعَزِّرُوهُ»: تا خدا را یاری کنید. یاری دادن خدا هم با یاری دادن دین او میسر است. «تُوَقِّرُوهُ»: تا خدا را بزرگ دارید و تعظیمش کنید. «بُکْرَةً وَ أَصِیلاً»: (نگا: فرقان / احزاب / ).
تفسیر
نکات آیه
۱ - ایمان به خدا و رسول او، یارى دین و تعظیم و تقدیس پیوسته ذات الهى، هدف عالى و نهایى رسالت پیامبراکرم(ص) (إنّا أرسلنک ... لتؤمنوا باللّه و رسوله و تعزّروه و توقّروه و تسبّحوه بکرة و أصیلاً)
۲ - ایمان به خدا و رسول او، پیوسته به یکدیگر و تفکیک ناپذیر (لتؤمنوا باللّه و رسوله) از عطف «رسول» بر «اللّه» و تکرار نشدن فعل «تؤمنوا»، مطلب بالا قابل برداشت است.
۳ - رسول خدا(ص)، بر خوردار از جایگاهى والا و ممتاز (لتؤمنوا باللّه و رسوله) از این که خداوند، نام «رسول» را در کنار نام خویش قرار داده و ایمان به رسول را متحد با ایمان به خویش یاد کرده است; مطلب بالا استفاده مى شود.
۴ - یارى دین خدا و تعظیم و تنزیه پیوسته ذات او، لازمه ایمان و مکمل آن (لتؤمنوا ... و تعزّروه و توقّروه)
۵ - عقیده و عمل، پیوسته به یکدیگر در نظام ارزشى دین (لتؤمنوا ... و تعزّروه و توقّروه و تسبّحوه) «لتؤمنوا...» ناظر به عقیده و «تعزّروه و...» ناظر به عمل مى باشد.
۶ - خداوند، خواهان تلاش مؤمنان در تحکیم پایه هاى دین و گرامى داشت رسول او (لتؤمنوا باللّه و رسوله و تعزّروه و توقّروه و تسبّحوه)
۷ - لزوم نصرت پیامبر و راه او و تعظیم و گرامیداشت یاد وى * (و تعزّروه و توقّروه) ضمیر «تعزّروه» و «توقّروه» ممکن است به «رسول» برگردد; نه به «اللّه».
۸ - مؤمنان، موظّف به تسبیح خداوند در هر صبح و شام (و تسبّحوه بکرة و أصیلاً)
۹ - آغاز و پایان هر روز، مناسب ترین لحظات براى یاد خدا و تسبیح او (و تسبّحوه بکرة و أصیلاً) اختصاص یافتن «بکرة» و «أصیلاً» به ذکر، ممکن است کنایه از همه لحظات نباشد، بلکه تأکیدى بر این دو مجال به حساب آید.
۱۰ - یاد خدا و تسبیح و تقدیس او، بایسته و ارزشمند در همه لحظات زندگى (و تسبّحوه بکرة و أصیلاً) برداشت بالا بنابراین نکته است که «بکرة» و «أصیلاً» کنایه از همه لحظه هاى تلاش و بیدارى انسان باشد که از «بکرة» شروع شده و تا «أصیلاً» ادامه دارد.
۱۱-ایمان، متجلى در دو بعد عمل ارزشى و بینش صحیح (لتؤمنوا باللّه ... و تعزّروه و توقّروه و تسبّحوه بکرة و أصیلاً) واژه «تعزّروه» اشاره به عمل ارزشى و تعبیر «توقّروه» و «تسبّحوه»، بیانگر بینش صحیح درباره ذات حق است. این دو مى تواند تفسیرى از ایمان به خدا باشد.
۱۲ - ذات الهى، آراسته به همه کمالات و پیراسته از تمامى کاستى ها (و توقّروه و تسبّحوه) «توقیر» به معناى تعظیم و بزرگ داشت و مى تواند اشاره به صفات جمال داشته باشد. «تسبیح» به معناى منزّه شمردن ذات حق از عیب و کاستى است که مى تواند بیانگر صفات سلبى باشد.
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: صفات جلال ۱۲; صفات جمال ۱۲
- ایمان: آثار ایمان ۴، ۱۱; ایمان به خدا ۱، ۲; ایمان به محمد(ص) ۱، ۲; تکامل ایمان ۴
- تسبیح: آداب تسبیح ۹; ارزش تسبیح خدا ۱۰; تسبیح خدا ۱، ۸; تسبیح در روز ۸، ۹; تسبیح در شب ۸، ۹; زمینه تسبیح خدا ۴; وقت تسبیح خدا ۹
- خدا: تنزیه خدا ۱۲; توصیه هاى خدا ۶; خدا و نقص ۱۲; زمینه تنزیه خدا ۴
- دین: اهمیت تحکیم دین ۶; تعالیم دین ۵; زمینه نصرت دین ۴; نصرت دین ۱
- ذکر: آداب ذکر خدا ۹; ارزش ذکر خدا ۱۰; وقت ذکر خدا ۹
- عقیده: عقیده و عمل ۵
- مؤمنان: تسبیح مؤمنان ۸; توصیه به مؤمنان ۶; مسؤولیت مؤمنان ۸
- محمد(ص): اهمیت احترام محمد(ص) ۶، ۷; اهمیت امداد به محمد(ص) ۷; فضایل محمد(ص) ۳; فلسفه نبوت محمد(ص) ۱
