روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۷۶

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عنه عن معلي عن الوشا عن عبد الكريم بن عمرو عن عمار بن مروان عن الفضيل بن يسار قال قال ابو جعفر ع :

إِذَا رَأَيْتَ اَلْفَاقَةَ وَ اَلْحَاجَةَ قَدْ كَثُرَتْ وَ أَنْكَرَ اَلنَّاسُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً فَعِنْدَ ذَلِكَ فَانْتَظِرْ أَمْرَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ هَذِهِ اَلْفَاقَةُ وَ اَلْحَاجَةُ قَدْ عَرَفْتُهُمَا فَمَا إِنْكَارُ اَلنَّاسِ بَعْضُهُمْ بَعْضاً قَالَ يَأْتِي اَلرَّجُلُ مِنْكُمْ أَخَاهُ فَيَسْأَلُهُ اَلْحَاجَةَ فَيَنْظُرُ إِلَيْهِ بِغَيْرِ اَلْوَجْهِ اَلَّذِي كَانَ يَنْظُرُ إِلَيْهِ وَ يُكَلِّمُهُ بِغَيْرِ اَللِّسَانِ اَلَّذِي كَانَ يُكَلِّمُهُ بِهِ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۳

فضيل بن يسار گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: هر گاه ديدى ندارى و نيازمندى زياد شد و مردم همديگر را نشناختند (و بفكر يك ديگر نبودند) در چنين وقتى چشم براه امر خداى عز و جل باش (يعنى منتظر ظهور حضرت قائم عليه السّلام باش) گويد: عرضكردم: قربانت گردم معناى ندارى و نيازمندى را دانستم، اما نشناختن مردم يك ديگر را يعنى چه؟ فرمود: مردى از شما بنزد برادر (دينى) خود برود و از او درخواستى كند و او بنظر ديگرى باو بنگرد غير از آن نظرى كه قبلا باو مى‏نگريست، و با او سخن كند بغير از آن طريقى كه پيش از آن باو سخن ميكرد.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۶۴

فضيل بن يسار مى‏گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: هر گاه ديدى كه فقر و نياز رو به فزونى نهاده است و مردم يك ديگر را پس مى‏زنند امر خداوندى را منتظر باش. عرض كردم: قربانت گردم مفهوم فقر و نياز را دانسته‏ام، ولى پس زدن مردم به چه معناست؟ امام عليه السّلام فرمود: اينكه مردى از شما نزد برادر دينى خويش برود و از او چيزى درخواهد و او آن گونه بدو بنگرد جز آنچه پيشتر بدو مى‏نگريست. و با او سخن گويد متفاوت با شيوه‏اى كه قبلا با او سخن مى‏گفت.