روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۶۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن فضاله بن ايوب عن علي بن ابي حمزه قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

شِيعَتُنَا اَلرُّحَمَاءُ بَيْنَهُمُ اَلَّذِينَ إِذَا خَلَوْا ذَكَرُوا اَللَّهَ إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اَللَّهِ إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اَللَّهُ وَ إِذَا ذُكِرَ عَدُوُّنَا ذُكِرَ اَلشَّيْطَانُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۵۱

از على بن أبى حمزه گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: شيعيان ما در ميان خود مهربانند، آن كسانند كه چون تنها باشند ياد خدا كنند (به راستى كه ياد ما هم ياد خدا است) به راستى چون ما ياد شويم، خدا ياد شود و چون دشمن ما ياد شود شيطان ياد شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۶۸

ابن ابى حمزه گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام مى‏فرمود: شيعيان ما با خود مهربانند، چون تنها باشند خدا را ياد كنند [همانا ياد ما ياد خداست‏] هر گاه ما ياد شويم خدا ياد شود و چون دشمن ما ياد شود، شيطان ياد شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۶۹

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از فضالة بن ايّوب، از على بن ابى‏حمزه كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود:

«شيعيان ما رحم‏كنندگانند در ميان خويش، كه بر يكديگر رحم مى‏كنند. و آنانند كه چون‏ خلوت كنند، خدا را ياد مى‏كنند. و به درستى كه ياد ما از جمله ياد خدا است، و ياد دشمنان ما ياد شيطان است». و بنابر بعضى از نسخ كافى: «به درستى كه ما چون ياد شويم خدا ياد مى‏شود، و هرگاه دشمنان ما ياد شوند شيطان ياد مى‏شود».