روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۶۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن عبد الله الحجال عن حفص بن ابي عايشه قال :

بَعَثَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ غُلاَماً لَهُ فِي حَاجَةٍ فَأَبْطَأَ فَخَرَجَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَلَى أَثَرِهِ لَمَّا أَبْطَأَ فَوَجَدَهُ نَائِماً فَجَلَسَ عِنْدَ رَأْسِهِ يُرَوِّحُهُ حَتَّى اِنْتَبَهَ فَلَمَّا تَنَبَّهَ قَالَ لَهُ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ يَا فُلاَنُ وَ اَللَّهِ مَا ذَلِكَ لَكَ تَنَامُ‏ اَللَّيْلَ وَ اَلنَّهَارَ لَكَ اَللَّيْلُ‏ وَ لَنَا مِنْكَ اَلنَّهَارُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۴۱

امام صادق (ع) غلام خود را دنبال كارى فرستاد و دير كرد، و چون دير كرد، امام خود به دنبالش رفت، او را ديد كه خوابيده، بالاى سرش نشست و بادش مى‏زد تا بيدار شد، چون بيدار شد، امام صادق (ع) به او فرمود: اى فلانى، به خدا حق ندارى كه هم شب را بخوابى و هم روز را، شب از آن تو است و روز از آن ما است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۷۳

امام صادق عليه السّلام يكى از غلامانش را پى كارى فرستاد، او دير كرد، امام بدنبالش رفت‏ ديد خوابيده است، بالا سرش نشست و بادش ميزد تا بيدار شد، امام صادق عليه السّلام باو فرمود: فلانى بخدا تو اين حق را ندارى كه شب و روز هر دو بخوابى. شبت براى خود و روزت از آن ماست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۹۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از عبداللَّه حجّال، از حفص بن ابى‏عايشه روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام يكى از غلامان خود را در پى كارى فرستاد. و آن غلام دير كرد؛ پس حضرت صادق عليه السلام به دنبال او بيرون رفت، به جهت آنكه دير كرده بود. و او را يافت كه خوابيده و در خواب است. حضرت در نزد سر آن غلام نشست و او را باد مى‏زد، تا آنكه بيدار شد. و در هنگامى كه بيدار شد، حضرت صادق عليه السلام به او فرمود كه: «اى فلان! به خدا سوگند كه تو را نمى‏رسد كه چنين كنى و در شب و روز هر دو بخوابى. شب از براى تو است و روز از براى ما است كه از تو منتفع شويم و مشغول خدمت ما باشى».