روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۰۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن عبد الله الحجال عن ابي عثمان القابوسي عمن ذكره عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَعَارَ أَعْدَاءَهُ أَخْلاَقاً مِنْ أَخْلاَقِ أَوْلِيَائِهِ لِيَعِيشَ أَوْلِيَاؤُهُ مَعَ أَعْدَائِهِ فِي دَوْلاَتِهِمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۰۹

فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى از اخلاق دوستان خود به دشمنانش عاريه داده تا دوستانش با دشمنانش در موقع تسلط آنها و دوران دولت آنها زندگى توانند. در روايت ديگر فرمود: اگر نه چنين بود هيچ دوست خدا به جا نمى‏گذاشتند جز آنكه او را مى‏كشتند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۵۹

امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى تبارك و تعالى پاره‏ئى از اخلاق دوستانش را بدشمنانش عاريه ميدهد تا دوستانش بتوانند در زمان دولت دشمنانش زندگى كنند. و در روايت ديگر است كه: اگر چنين نبود همه دوستان خدا را ميكشتند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۷۵

از او، از عبداللَّه حجّال، از ابوعثمان قابوسى، از آنكه او را ذكر كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود: «به درستى كه خداى- تبارك و تعالى- اخلاقى چند از اخلاق دوستان خويش را به رسم عاريه به دشمنان خود داده، تا دوستانش با دشمنانش در دولت‏هاى ايشان زندگانى كنند». و در روايت ديگر است كه: «اگر اين نبود، دوستى را از براى خدا وا نمى‏گذاشتند، مگر آنكه او را مى‏كشتند».