روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن احمد عن ابن محبوب عن داود الرقي عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لِمَنْ خََافَ مَقََامَ رَبِّهِ جَنَّتََانِ‏ قَالَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ اَللَّهَ يَرَاهُ وَ يَسْمَعُ مَا يَقُولُ وَ يَعْلَمُ مَا يَعْمَلُهُ مِنْ خَيْرٍ أَوْ شَرٍّ فَيَحْجُزُهُ ذَلِكَ عَنِ اَلْقَبِيحِ مِنَ اَلْأَعْمَالِ‏ فَذَلِكَ اَلَّذِي‏ خََافَ مَقََامَ رَبِّهِ وَ نَهَى اَلنَّفْسَ عَنِ اَلْهَوى‏ََ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۱۷

از داود رقّى، از امام صادق (ع) كه در تفسير قول خدا عز و جل (۴۶ سوره رحمان): «و از آن هر كه از مقام پروردگارش ترسد دو بهشت است» فرمود: هر كه بداند كه خدا او را بيند و هر چه گويد شنود و هر چه از خوب و بد كند داند و اين عقيده او را از كردار زشت باز دارد و هم او است كه از مقام پروردگارش ترسيده و خود را از هوا باز داشته.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۱۳

امام صادق عليه السّلام در باره قول خداى عز و جل: «و براى آنكه از مقام پروردگارش ترسد دو بهشت است، ۴۶ سوره ۵۵» فرمود: كسى كه بداند خدا او را مى‏بيند و آنچه گويد ميشنود و هر كار نيك و بدى كه كند ميداند، و همين دانستن او را از كارهاى زشت باز دارد، كسى است كه از مقام پروردگارش ترسيده و ضمير خويش از هوس باز داشته است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۹۹

از او، از احمد، از ابن‏محبوب، از داود رقّى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است در قول خداى عز و جل: «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ» «۱» كه فرمود: «هر كه بداند كه خدا او را مى‏بيند، و آن‏چه مى‏گويد، مى‏شنود، و آن‏چه را كه مى‏كند، از خوبى يا بدى، مى‏داند، و همين او را از اعمال زشت منع كند، چنين كسى همان است كه از مقام؛ يعنى قيام و ايستادنِ حضرت پروردگار خويش ترسيده، و نفس خود را از هوا و هوس باز داشته است». و بنابراين ترجمه آيه اين مى‏شود كه: «هر كه بترسد از محافظت و نگهبانى پروردگارِ خويش، (و به اين جهت جرأتِ بر معصيت نكند)، در بهشت است. __________________________________________________

(۱). الرحمن، ۴۶.