روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن محمد رفعه قال :

وَ رَوَاهُ‏ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَّ قَوْماً مِنْ‏ مَوَالِيكَ‏ يُلِمُّونَ‏ بِالْمَعَاصِي‏ وَ يَقُولُونَ نَرْجُو فَقَالَ كَذَبُوا لَيْسُوا لَنَا بِمَوَالٍ‏ أُولَئِكَ‏ قَوْمٌ تَرَجَّحَتْ بِهِمُ اَلْأَمَانِيُ‏ مَنْ رَجَا شَيْئاً عَمِلَ لَهُ وَ مَنْ خَافَ مِنْ شَيْ‏ءٍ هَرَبَ مِنْهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۱۱

از على بن محمد كه حديث را برده تا امام گويد: به امام صادق (ع) گفتم: به راستى جمعى از دوستانت به گناهان اندر شوند و مى‏گويند: ما اميدواريم. فرمود: دروغ مى‏گويند، دوستان و پيروان ما نيستند، آنان مردمى هستند به آرزوهاى بيجا دل خوشند، هر كه به چيزى اميد دارد. براى آن كار كند و هر كه از چيزى ترسد از آن گريزد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۱۱

مردى گويد بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: گروهى از دوستان شما مرتكب گناهان ميشوند و ميگويند- ما اميدواريم، فرمود: دروغ گويند. دوست ما نيستند، آنها مردمى باشند كه آرزوها ايشان را باين سو و آن سو برد، هر كه بچيزى اميدوار باشد، در راه رسيدن بآن كار كند، و هر كه از چيزى ترسد از آن بگريزد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۹۵

و على بن محمد اين را روايت كرده و مرفوع ساخته و گفته است كه: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: گروهى از دوستان و مواليان شما در گناهان واقع مى‏شوند و مى‏گويند: اميدواريم. فرمود: «دروغ مى‏گويند. ايشان دوستان ما نيستند، بلكه اين جماعت گروهى هستند كه آرزوها ايشان را ميل داده و به حركت درآورده است. هر كه چيزى را اميد داشته باشد، از براى تحصيل آن كار مى‏كند، و هر كه از چيزى مى‏ترسد، از آن مى‏گريزد».