روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۱۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن عبد الله بن يحيي عن عبد الله بن مسكان عن ابي بصير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اِتَّخَذُوا أَحْبََارَهُمْ وَ رُهْبََانَهُمْ أَرْبََاباً مِنْ دُونِ اَللََّهِ‏ فَقَالَ أَمَا وَ اَللَّهِ مَا دَعَوْهُمْ إِلَى عِبَادَةِ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ دَعَوْهُمْ إِلَى عِبَادَةِ أَنْفُسِهِمْ لَمَا أَجَابُوهُمْ وَ لَكِنْ أَحَلُّوا لَهُمْ حَرَاماً وَ حَرَّمُوا عَلَيْهِمْ حَلاَلاً فَعَبَدُوهُمْ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۲۹

از ابى بصير، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل (۳۲ سوره توبه): «دانشمندان و عابدان خود را در برابر خدا ارباب و پروردگار خود گرفتند» در پاسخ فرمود: هلا به خدا اين دانشمندان و عبّاد آنها را به پرستش خودشان دعوت نكردند و اگر هم دعوت مى‏كردند آنها نمى‏پذيرفتند ولى به نظر خودشان حرام خدا را براى آنها حلال كردند و حلال خدا را براى آنان حرام كردند و آنان را ندانسته و نفهميده از اين راه اطاعت و پرستش كردند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۱۵

ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: از گفتار خداى عز و جل: «كشيشان و ديرنشينان خود را خدايانى در برابر خدا گرفتند» (سوره توبه آيه ۳۱) فرمود: هر آينه بخدا سوگند آنها ايشان را بپرستش خودشان نخواندند، و اگر بپرستش خود خوانده بودند ايشان نميپذيرفتند ولى حرامى را بر ايشان حلال كردند، و حلالى را بر ايشان حرام كردند، پس آنها را ندانسته از همين راه پرستش كردند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۵۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از عبد اللَّه بن يحيى، از عبد للَّه‏بن مسكان، از ابو بصير كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم ... تا آخر آنچه در باب تقليد گذشت.