روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۲۴

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الحسن بن علي الوشا عن احمد بن عايذ عن ابن اذينه عن بريد العجلي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ إِنَّ اَللََّهَ يَأْمُرُكُمْ‏ أَنْ تُؤَدُّوا اَلْأَمََانََاتِ إِلى‏ََ أَهْلِهََا وَ إِذََا حَكَمْتُمْ بَيْنَ اَلنََّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ‏ قَالَ إِيَّانَا عَنَى أَنْ يُؤَدِّيَ اَلْأَوَّلُ إِلَى اَلْإِمَامِ اَلَّذِي بَعْدَهُ اَلْكُتُبَ وَ اَلْعِلْمَ وَ اَلسِّلاَحَ وَ إِذََا حَكَمْتُمْ بَيْنَ اَلنََّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ‏ اَلَّذِي فِي أَيْدِيكُمْ ثُمَّ قَالَ لِلنَّاسِ يََا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اَللََّهَ وَ أَطِيعُوا اَلرَّسُولَ‏ وَ أُولِي اَلْأَمْرِ مِنْكُمْ‏ إِيَّانَا عَنَى خَاصَّةً أَمَرَ جَمِيعَ اَلْمُؤْمِنِينَ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ بِطَاعَتِنَا فَإِنْ خِفْتُمْ تَنَازُعاً فِي أَمْرٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اَللَّهِ وَ إِلَى‏ اَلرَّسُولِ‏ وَ إِلَى أُولِي اَلْأَمْرِ مِنْكُمْ‏ كَذَا نَزَلَتْ‏ وَ كَيْفَ يَأْمُرُهُمُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِطَاعَةِ وُلاَةِ اَلْأَمْرِ وَ يُرَخِّصُ فِي مُنَازَعَتِهِمْ إِنَّمَا قِيلَ ذَلِكَ لِلْمَأْمُورِينَ‏ اَلَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ أَطِيعُوا اَللََّهَ وَ أَطِيعُوا اَلرَّسُولَ‏ وَ أُولِي اَلْأَمْرِ مِنْكُمْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۵۵

بريد عجلى گويد: از امام باقر (ع) تفسير قول خدا عز و جل را پرسيدم (۶۲ سوره نساء): «به راستى خدا به شما فرمان مى‏دهد كه امانات را به اهلش بپردازيد و چون ميان مردم حكم كنيد، به عدالت حكم كنيد» فرمود: مقصود، ما هستيم كه بايد امامِ سابق به امامِ بعد از خود بپردازد كتب و علم و سلاح را (نشانه‏هاى امامت)، «و چون ميان مردم حكم كنيد، طبق قانون عدالتى باشد» كه به دست شما است. سپس خطاب به مردم فرموده است (۶۳ سوره نساء): «أيا آن كسانى كه گرويديد، اطاعت كنيد از خدا و اطاعت كنيد از رسول خدا و اولو الامر بر خودتان» و مقصود از اولو الامر هم خصوص ما ائمه هستيم، همه مؤمنان را تا روز قيامت فرمان داده به طاعت ما، و اگر بترسيد از تنازع و ستيزه در امرى، آن را رجوع دهيد به خدا و رسولش و به اولو الامر از خود، اين چنين نازل شده است و چگونه خدا عز و جل به آنها فرمان دهد كه از اولو الامر اطاعت كنند و به آنها اجازه دهد كه با آنها نزاع و ستيزه نمايند؟ همانا تكليف تنازع و رجوع به حكم را نسبت به مأمورين صادر فرموده كه به آنها گفته شده: «از خدا فرمان بريد و از رسول خدا و اولو الامر خود».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۲

بريد عجلى گويد: از امام باقر عليه السلام در باره قول خداى عز و جل «خدا بشما فرمان ميدهد كه امانتها را بصاحبانش برسانيد و چون ميان مردم داور شديد بعدالت حكم كنيد- ۶۲ سوره ۴-» پرسيدم، فرمود: خدا ما را قصد كرده است، كه بايد امام پيشين كتابها و علم و سلاح را بامام بعد از خود برساند «و چون ميان مردم داور شديد، بعدالت حكم كنيد» يعنى بآنچه دست شماست (از احكام و قوانين خدا حكم كنيد) سپس خداى تعالى بمردم فرمايد: «كسانى كه ايمان آورده‏ايد! خدا را اطاعت كنيد و رسول و واليان امر از خودتان را اطاعت كنيد- ۶۳ سوره ۴-» خدا خصوص ما را قصد كرده، (مائيم واليان امر) خدا همه مؤمنين را تا روز قيامت باطاعت ما امر فرموده «و چون از نزاع و اختلاف در باره امرى ترسيديد، آن را بخدا و رسول و واليان امر از خود ارجاع دهيد- آيه ۵۹ سوره ۴» اين گونه نازل شده است- چگونه ممكن است خداى عز و جل باطاعت واليان امر فرمان دهد و نزاع و اختلاف با ايشان را رخصت فرمايد،؟!! همانا امر بارجاع نسبت بمأمورينى است كه بآنها گفته شده «اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد رسول و واليان امر از خود را».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۷۱

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از احمد بن عائذ، از ابن اذينه، از بُريد عِجلى روايت كرده است كه گفت: سؤال كردم از امام محمد باقر عليه السلام از قول خداى عزّوجلّ: «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى‏ أَهْلِها وَ إِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ» «۱»، يعنى: «به درستى كه خدا امر مى‏فرمايد شما را به آن‏كه ادا كنيد امانت‏ها را به سوى اهل آنها (كه آنها را به صاحبان آنها برسانيد) و چون خواهيد كه حكم كنيد در ميان مردمان به آن‏كه حكم كنيد، به راستى و انصاف» (كه بر طريقه شريعت مقدّسه باشد و خالى باشد از شائبه حيف و ميل). حضرت فرمود كه: «خدا ما را قصد فرموده و امر نموده كه امام اوّل برساند به امامى كه بعد از اوست، كتاب‏ها و علم و سلاح پيغمبر را و چون حكم كنيد در ميان مردمان به آن‏كه حكم كنيد به آن عدل و راستى كه در دست شما است. بعد از آن به مردمان فرموده كه: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ»» (كه ترجمه آن گذشت) و حضرت فرمود كه: «خدا ما را به خصوص قصد نموده و همه مؤمنان را تا روز قيامت به طاعت و فرمان‏بردارى ما امر فرموده، و بعد از آنچه مذكور شد در قرآن چنين است كه: «فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ»، يعنى: «پس اگر با هم نزاع و خلافى داشته باشيد در چيزى- از امور دينيّه- پس باز گردانيد آن را به سوى خدا و فرستاده او كه محمد است» (يعنى: به حكم خدا و محمد رجوع كنيد. و چون سنيّان مخاطبين تَنازَعْتُمْ و ما بعد آن را واليان امر و __________________________________________________

(۱). نساء، ۵۸.

ساير امّت گرفته‏اند، حضرت اشاره به ردّ ايشان و دليل آن فرموده، مى‏فرمايد آنچه را كه در روايت ذكر شده كه: فان خفتم تنازعاً فى امر فردّوه الى اللَّه و الى الرّسول و الى اولى الأمر منكم، يعنى: «پس اگر از تنازع و دشمنى در امرى ترسيد، پس آن را باز گردانيد به سوى خدا و به سوى رسول او و به سوى صاحبان امر از خود». و فرمود كه: «آيه همچنين نازل شد، و چگونه خداى عزّوجلّ ايشان را امر مى‏فرمايد به فرمان‏بردارى واليان امر و ايشان را در منازعه با ايشان رخصت مى‏دهد؟ جز اين نيست كه خدا اين را به مأمورينى فرموده كه به ايشان فرموده كه: «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» «۱»». __________________________________________________

(۱). نساء، ۵۹.