روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۶۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن اورمه عن علي بن حسان عن عبد الرحمن بن كثير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَ لَمْ تَرَ إِلَى اَلَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اَللََّهِ كُفْراً اَلْآيَةَ قَالَ عَنَى بِهَا قُرَيْشاً قَاطِبَةً اَلَّذِينَ عَادَوْا رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ وَ نَصَبُوا لَهُ اَلْحَرْبَ وَ جَحَدُوا وَصِيَّةَ وَصِيِّهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۷۷

عبد الرحمن بن كثير گويد: از امام صادق (ع) تفسير قول خدا عز و جل را پرسيدم (۲۹ سوره ابراهيم): «آيا نگاه نكنى به كسانى كه بدل كردند نعمت خدا را به كفر» فرمود: مقصود، همه و همه قريش است كه با رسول خدا (ص) دشمنى كردند و به جنگ او برخاستند و وصيت او را در باره جانشين او منكر شدند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۱۶

ابن كثير: از امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل (۲۹- سوره ۴) «مگر آن كسان را نديدى كه نعمت خدا را بناسپاسى تغيير دادند- تا آخر آيه» پرسيدم، فرمود: مقصود، همه قريش است، آن كسان كه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله دشمنى كردند و جنگ نمودند و وصيت او را در باره جانشينش انكار كردند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۰۵

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن اورَمه، از على بن حسّان، از عبدالرحمان بن كثير روايت كرده است كه گفت: از امام جعفر صادق عليه السلام سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ» «۳». حضرت فرمود كه: «مقصود از آن، همه قريش‏اند؛ آنان كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله دشمنى نمودند، و براى او جنگ بر پا كردند، و وصيّت وصىّ او را انكار كردند». __________________________________________________ (۳). ابراهيم، ۲۸.